دردِ سر

واژه ها روزنه اند.

کورسویی همه در پرده ی شب.

از نگاهت پیداست

پشت این روزنه ها

نگرش هایی هست

رو به تنهایی تلخی تیره

به بلندایِ همه زندگی ام، اینهمه سال

شاعری زندانی

در سرایش، پیِ پردازش درد

نفسم سنگین است

از فراگیری معنی، انگار

چیزی آلوده به راز

که بر آن می پیچد

خیرگی هایِ نگاهی خیره

رویِ هر گفته که ناگفته ی بسیاری را

خود به خوانایی خود وابنهد.

خوبِ من

برنَخوان شعرِ مرا

سخنم دردسرت خواهد داد.