عدن

هرگز گمان مبر که شکوفه به باران نابود میشود
گاهی قطره ای
قطره اشکی لازم است
لازم است تا بپیچد دوباره هوای تازگی در رگ آدم
پاک نکن گونه های خویش را
بگذار شبنم ها روی برگ به برگ گونه ات جاری شود
دوست داشتنی تر هستی
زیباتر
قشنگ تر
لوند تر
وقتی کودکانه چشمان خویش را خیس میکنی از فراسوی لبخند ملیحت
چشمان تو 
معنای باغ عدن است
و من آدم مدام توبه کار !
در حسرت عدن !
بگذار خوب نگاهت بکنم
بگذار تن به آب چشمانت بسپارم
از دریا به لب های سرخ چون میوه ی ممنوعه ات
بگذار کمی زندگی کنم
جد اندر جد از آدم فقط زنده مانده ام
بگذار کمی شهوت خدایی کند
تمام سیب های جهان ممنوعه بودند
مرا مهمان باغ لیمو کن