منم

"کوه غم زنجیردل مشاطه ی دنیا منم
بحرحسرت رود محنت کور نابینا منم"*
در خودم گم گشته ام ،در جمع تنها مانده ام
با همه گمگشتگی در غصه ها پیدا منم
آنکه حتی دشمنان را دوست می دارد منم
بی نوا من، با وفا من، عاشق و شیدا منم
جمعتان بی من چرا غان باد، من هم می روم
یاد تان باشد ولیکن ، شمع نامیرا منم
بی نیازم از همه دنیا و اهلش، مردمان
آنکه سازد آتش دل را به اشک اطفا منم
عشق رازی باشد و اظهار آن مشکل بود
آنکه خود راز خودش را می کند افشا منم
سالها در راه عشقت راهی قلب تو ام
این چه افسونی است آنکه می زند درجا منم
باده ی وصلت چه دور است از لب این بی نوا
آرزو مند فقط یک جام این صهبا منم
صد غزل را من فدای بیت ابرویت کنم
تا بگویم یک دو بیتی، بهر دل بیجا منم؟
عاشقم؟ عشقم؟ و یا معشوق ؟ من وا مانده ام
شیخ صنعانی منم یا دختر ترسا منم؟
کرده ام واجب به خود عشق دل آرای تو را
بوالعجب! طفلی که باشد صاحب فتوا منم
خاک بوس کوی عشاقت منم منعم مکن
آنکه مجنون را در این دوران کند معنا منم
بر صلیبم کرد در طور نگاه مست خود
آن زمان دریافتم، موسا نی ام ، عیسا منم
*استادطاهرفرجاد