کوبیدن درب دوست

حلقه به دربت زده ام بی نیاز

چـاره درد مـرا چــاره ســاز

هست امیدم بتو و، نی زکس

تحفه من هست دو رکعت نماز

شهره شوم گر که جوابم دهــی

بنـده نـام آوری و سـر فــراز

این دل من جایگه عشق تو

عشق زتو، دل زتو، ای دلنواز

نیک بـدانی که منم عاشقت

عشق حقیقی نه ز روی نیاز

قله دلهای همـه عـارفـان

پرچم عشق تو بود احـتزاز

گر که زدل وسوسه بیرون کنم

غیر تـو چیزی نـباشد نـیـاز

خواسته گمنام و امیدش به تو

 تـاکـه زشیطان بکند احتـراز