مرا حتي اگر خاكم سراسر كيميا گردد

مرا بوي پياز و نان ز سر بيرون نخواهد شد

غذاي كارگر اين است و ديگرگون نخواهد شد

مجال من همين باشد كه فرزندي پس اندازم

كنار و درس و ارشادش چه گويم چون نخواهد شد

لباسش كهنه، كفشش پاره، رنگش زرد پائيزي

تو گويي باغ جانش تا ابد گلگون نخواهد شد

نگاهم مي كند مادون قرمز مي شود رنگم

و طول موج اندوهم كم از جيحون نخواهد شد

رئيس آزارها فرمود و جاي زندگي نگذاشت

دگر آه شفاهيمان سوي گردون نخواهد شد

بيا و آه كتبي را به مُهر رشوه رنگين كن

كه با اين نسخه مجنون هم دگر مجنون نخواهد شد

هواي گرگ و ميش است و حديث ظلم چوپاني

فرار از چنگ چوپانها بدين قانون نخواهد شد

مرا حتي اگر خاكم سراسر كيميا گردد

نصيبي از زر و نفت و دز و كارون نخواهد شد

(خدا را محتسب ما را به فرياد دف و ني بخش)1

خوشا شرعي كه محرومي از آن دلخون نخواهد شد

---------------------------------------

(1) حافظ