ببر سر افراز

بیش تحمل نتوانم که کرد 

خستگی راه تن آزرده کرد

مرغ دلم از قفس تن برست 

روی بلندای حقایق نشست

رفت به امید هوس ناب شد 

کز غم دوریش قفس خواب شد

رفت و قفس دار پیش غم گرفت 

نغمه شادی دگر کم گرفت

همچو نسیم بر دل صحرا زدم 

در دل خود نور به فردا زدم

صخره خشک تن این مشکلات

حرف ذر و گفته این محملات 

سخت ترین زلزله بی امان 

داغ ترین آتش آتش فشان

وقف ترین پایش کوه در زمان

سرد ترین منطقه قطبیان

سیل ترین حمله طوفانیان

دور ترین حسرت سوداییان 

نوش برایم بود ار زور باد 

کل خلایق همه نابود باد

چون که مرا زور نگنجد به مغز

ببر سر افراز ندارد که مرز

                      سیاوش راد