شدی از خانه برون ، وای چه طوفانی شد

 ای که چشمان سیاهت چو شب یلدا بود

باز هم  پشت در   چشم  تو  واویلا   بود

تا مگر گوشه ی چشمی طرف کوچه کنی

ازدحامی  دل و  چشم نگران  آنجا  بود

شدی از خانه برون ، نظم به هم پاشیدی

شهر عصیان زده چون عالم وانفسا بود

در شگفتم پس از این واقعه بازم جاریست

دل کارون  که پس از دیدن تو   غوغا  بود

 موی خود شانه  زدی عامل طغیان  شده ای

باز  هنگامه ی  تو در سر شط بر پا  بود

 عطر گیسوی تو در قافله بر هم زده است

خواب  مجنون که مهیای بر  لیلا بود

ماه  از کوی تو رد میشد و دنبالش کرد

چشم یک شهر که از حال شما جویا بود

شل نکن روسری ات وای مگر دفعه ی قبل

حاصلت غیر  تلی از سر و دست و پا  بود ؟

 آمدی رسم برادر کشی آمد به میان

گر چه صد چاه و بسی گرگ در این صحرا بود

چادرت سرکن و با سوت ترن زود برو

که ز آشوب تو    نرخ  دیه ها  بالا  بود

 =====

دلجووو