....

از در خانه ات مران ،من ک دلم ب دام توست
چشم دید ه ی ترم ، لب ب لب از خرام توست

میروی یارا ب سلامت ، دست مارا هم بگیر

می ، نوشی از وصالت ،یادی از ما هم بگیر

دل دگر بی تو بسازد خانه ایی از غم و آه
شب ب شب او می نشیند پشت در چشمش ب راه

ورد لب گوید، بسوز ای دل ، ک شمعی پر گدازی
نفرین برساز زمانه چو بر آه دل رحمی نسازی

شمع می شوم سر راهت تا بسوزم ، نور تو باشم
خورشید دیده ی جانم بودی ، چطور بی تو بباشم