مهجور شیدایی...

سحر کی میشود امشب در این مهجور شیدایی

که دیگر مرگ بستاند مرا در گور شیدایی

اگر با قلب تنگم تو شدی نامهربان امشب

چگونه من زییم با هر شبیه حور شیدایی

نمیدانم کجا با تو شدم عاشق ترین عاشق

که بستی سر به زنجیری در این آخور شیدایی

تو گویی روشنی بخش شب تاریک من بودی

و من درگیر چشمانت به چشم کور شیدایی

از این شیدائیم فارغ شدم از هر چه پستی بود

غلام آرزویت شد دلم از شور شیدایی

چه شبهایی که با یادت روان بود اشک من جانا

که آخر رنگ چشمم شد به رنگ بور شیدایی

تو سکنی کرده در غربت و من ماندم غریبانه

سحر با آشنا شاید بتابد نور شیدایی

اگر صیاد شیدا دل به قصد صید بر آید

ز دریا ماهیان افتد بلی در طور شیدایی

بیا امشب به صیدم چون شدم صیادت ای دلبر

که در چشم رقیبانم شوم مغرور شیدایی

چو(پاییز)م که با یادت هزاران رنگ می بازم

ولی با سوز هجرانت شدم کیفور شیدایی...

پاییز/بداهه

1392/11/4تهران