تلویزیون زندگی!!!

زندگی ام مثل یک تی وی بود

عکس هایش همگی رنگی بود

شد سیاه و سفید وقتی که 

زندگی از تو دلم!خالی بود..

تو دلم بودی و ندانستی

عشق من در دل  من رنگی بود

شعرهایم شده چون تبلیغات 

لیک بر این دل من ساعی بود

اشک هایم شده مجموعه ی طنز

این همه خنده مگر کافی بود؟!..

خاطراتم همه چون سریالند

انتهاشان همه غمگینی بود

غم من شعله فکنده بر جان

آتش و سوز تو نارنجی بود؟

قرمز آتش و سوز تو دلم

مثل این چادر شب مشکی بود

و سپیدی دلم از آن بود

خنده هایم همه مصنوعی بود

زندگی ام مثل یک تی وی بود

عکس هایش همگی رنگی بود..

پ.ن.1:امیدوارم این یکی شعرم وزنش خوب شده باشه....چه طوره وزنش به نظرتون؟

پ.ن.2:این شعر اولش این طور نوشته شد:

سیاه و سفید شد

تلویزیون رنگی زندگی من

از همان روزی که تو رفتی 

ای بازیگر محبوب من...

پ.ن3:سخت گیر باشید...در نقد شعرم..