شعربلوچی تقدیم به استاد ایّوب ایوبی

ای بلوچستان آباد ای موطن خوشبوی من

توهمچون روح در بدنم هستی

از سراوان آباد گرفته تا جالک وسوران و مگسی

○زاهدان وخاش وبُمْپور،چانْپ ولاشارو کـَـزور

بهترین های وجودنازنین بلوچستانند

 خلاصه بلوچستان فراتر از تصورات من بوده واست!                   

○جی بلۏچستانـَئ زڃـد و وَشْ وهَـمْـبۏهِڃـن وطـن

                      تو مـَنی زِرْدَئ مـُرادَئ تَـوْ مَنی ساه و بــدن

○جی سَراوان مَلْگزارِڃـن،جالْک و سۏران و مَگـَـس

                      تَـوْ مَنا دۏستـَیـئ مَثالِ ساه و ارواح ونـَفـَس

○زاهدان وخُواش وبُمْپور،چانْپ ولاشارو کـَـزور

                      دائما تالان باتِڃــن،ایمنی و رۏژِن و نـــور

○یڃـرفشان آشارونـَسکـَنْد،بَمْـپُشْت گۏنْ هیدوچ وکِــنْتّ

                     کـَهْرِڃـن ڌُکـّالـَئ زدو گوَرگِندوتڃلانْکان مَبَـنْت

○پَـهْـرِگ ودِزّک گِـیْابڃـن،کـَلـَّگان شِسْتـون و گـُـشْتْ

                  مِلْک و میراثـَنـْتّ پـِتی ماتی مَیْ پُشت؛دانْ پُشت

○باهـو ودَلگان و کاجَـوْ، دَشتیـاری و نِـگـُـوَر

               کیلـَّگ وبَست و ڌَگارودِرَچْک و دارَنْتّ پُرثـَمَر