عشق بی نشان

نخوان ما را که چون نی،نای دردیم
چو شمع خامُـشِ افتاده ، ســردیم
نشانی نیست از ما بــر در دوست
که زیر پـای معشوق خاک و گردیم
شــــــــرار عشق را از ما گـــرفتند
بــدون عشــق ما بیمــــار و زردیـم
دگـــــر در جـــــان ما نایی نمانــده
زبس با هجــــر رویش در نبــــردیم
اگر چه حرفی از ما در میان نیست
ز راه عشـــق هرگـــز بر نگــــردیم
خبـــر گیــــرند ما را  آن زمانــــــی
که از چـــــرخ دو گیتی پاک گردیم


شعر از: سید خلیل جبارفلاحی