داغ غم

منم که صبح و غروبم بهم تنیده شده 

منم که پاره ای از قلب من دریده شده

منم چو دانه اسپند روی اخگر عشق 

  به هر طرف جگرم از عطش پریده شده      

به هر طرف زپی قلب خود روم اما 

عجب ببین که زمن قلب من رمیده شده

زبس فراق تو روح مرا به هم پیچاند 

که بند  بین من و روح من بریده شده

زشدت غم دوری و فرط تنهایی

ببین که کار من اکنون کجا کشیده شده-

که می زنم به سر و می کنم گریبان چاک 

تمام جان و تن من فقط دو دیده شده

قد صنوبری  و  قامت     توانمندم  

زرنج دوری جانکاه تو خمیده شده

چنان شرر به دل نورسم نهاد عشقت

که تازه این دل رنجور من رسیده شده

دگر  زتیر  بلا  قلبکم  نبیند  رنج

که زخم خورده زهجران و آبدیده شده

دوبیتی و غزل وصل من ببین اکنون

برای گفتن اندوه و غم قصیده شده

کجاست آن گل خوش عطر زندگانی من

که مژده ام بدهد شام غم سپیده شده