جان پناه

**به نام حضرت دوست**

شدم مستِ دو جادویِ نگاهت ، بیشتر امشب

شدم  مفتونِ  دنیایِ  تباهت ، بیشتر امشب

فراموشم شده آن بی وفائی هایِ تکراری

بیا لَختی نشینم  در پناهت ، بیشتر امشب

نپیچان موی تا درهم نپیچد روزگارِ من

بیاویزم به گیسوی سیاهت ، بیشتر امشب

نشو پنهان بمان در آسمانِ سینه ام تابان

بگردم چون ستاره دورِ ماهَت ، بیشتر امشب

نسوزان با تبِ وحشیِ چشمانَت وجودم را

بزن فالی به عشقِ بی گناهت ،بیشتر امشب

بیا، بنشین، نرو، آتش نزن بر جانِ بیمارم

بریزم خرمنِ گل من به راهت ، بیشتر امشب

دلم می نالد و دارد هوایِ هم تپش بودن

بیا لَختی نشینم در پناهت ، بیشتر امشب

                  ****************

                   پ.ن :

                    دنیا دلگیر نیست...

                    ما دلمان

                   گیرِ دنیاست!!!  

         ...............................................................