زمزمه کن نام ِ مرا..

بی تو


جوانه می زنند


پرهای بالشم


تا صبح


از نمِ ژاله ی مژگانم!


و هر صبح


پرنده ای


دل از آشیان می کَنَد اینجا...



درود مهربانوی عزیزم
عالی بود

مانا باشیی درپناه خدای اطلسیها

درود بانو
بسیار زیبا و دلنشین بود
موفق باشید

سلام
دلگویه
عالی بود عالی
اینکه زیبا مینویسید شک نکنید
به عنوان خواننده :
شعر اول را زیبا ساخت دیدم و برایم کشش در ارایه ها داشت
ولی شعر دوم مفهوم بلا فاصله منتقل شد و زیبا هم بیان شده بود
به عنوان یک دوست:
زیبا مینویسید و زنجیره گفتاری شما برایم همیشه جذاب است

استادزیبا نگارم بانو دلشید عزیز
سپیدهای زیبایی ست با زمزمه ی لطیف واژگان در نسیمای صبحی بهارانه

ز فراق سوزابه می بلعد ...

بانو لذت بردم از نوشته های قلم توانایتان
هزاران درود و احسنت بر شما

............... .......................
نامِ من
فریادِ حنجره ی نی لبکی ست
که ز ِ فراق
سوزابه می بلعد
و
سوزان می نالد...


دست مریزااااد بانو دلشید عزیزم
از دل برآمده بود که بر دل نشست ...
بسیااار عاااالی
............... .............................
هدیه به اهالی خوب شعر ناب:

پادشاهی میخواست نخست وزیرش را انتخاب کند. چهار اندیشمند بزرگ کشور فراخوانده شدند. آنان را در اتاقی قرار دادند و پادشاه به آنان گفت: «در اتاق به روی شما بسته خواهد شد و قفل اتاق، قفلی معمولی نیست و با یک جدول ریاضی باز خواهد شد، تا زمانی که آن جدول را حل نکنید نخواهید توانست قفل را باز کنید. اگر بتوانید مسئله را حل کنید میتوانید در را باز کنید و بیرون بیایید»پادشاه بیرون رفت و در را بست. سه تن از آن چهار مرد بلافاصله شروع به کار کردند. اعدادی روی قفل نوشته شده بود، آنان اعداد را نوشتند و با آن اعداد، شروع به کار کردند. نفر چهارم فقط در گوشه‌ای نشسته بود. آن سه نفر فکر کردند که او دیوانه است. او با چشمان بسته در گوشه‌ای نشسته بود و کاری نمی‌کرد.
پس از مدتی او برخاست، به طرف در رفت، در را هل داد، باز شد و بیرون رفت! و آن سه تن پیوسته مشغول کار بودند. آنان حتی ندیدند که چه اتفاقی افتاد! که نفر چهارم از اتاق بیرون رفته.
وقتی پادشاه با این شخص به اتاق بازگشت، گفت: «کار را بس کنید. آزمون پایان یافته. من نخست وزیرم را انتخاب کردم». آنان نتوانستند باور کنند و پرسیدند: «چه اتفاقی افتاد؟ او کاری نمی‌کرد، او فقط در گوشه‌ای نشسته بود. او چگونه توانست مسئله را حل کند؟»
مرد گفت:
«مسئله‌ای در کار نبود. من فقط نشستم و نخستین سؤال و نکته اساسی این بود که آیا قفل بسته شده بود یا نه؟ لحظه‌ای که این احساس را کردم فقط در سکوت مراقبه کردم. کاملأ ساکت شدم و به خودم گفتم که از کجا شروع کنم؟ نخستین چیزی که هر انسان هوشمندی خواهد پرسید این است که آیا واقعأ مسأله‌ای وجود دارد، چگونه می‌توان آن را حل کرد؟ اگر سعی کنی آن را حل کنی تا بی نهایت به عقب پرت خواهی شد و هرگز نجات نخواهی یافت. پس من فقط رفتم که ببینم آیا در، واقعأ قفل است یا نه و دیدم قفل باز است»
پادشاه گفت: «آری، راز در همین بود. در قفل نبود. قفل باز بود. من منتظر بودم که یکی از شما پرسش واقعی را بپرسد و شما شروع به حل آن کردید؛ در همین جا نکته را از دست دادید. اگر تمام عمرتان هم روی آن کار می‌کردید نمی توانستید آن را حل کنید. این مرد، می‌داند که چگونه در یک موقعیت هشیار باشد. پرسش درست را او مطرح کرد»

سلام و درود سرکار خانوم
زیبا می نویسید و استادانه....
اما باید بیشتر بخوانم از شما...تا هم بیشتر بیاموزم و بدانم و بعدش چیزی بگویم.....

سلام بر بانوی مهربان و فرهیخته
زیبا نگاشتی از چون شما برمی آید . عالی خواندمتان

درود بر تو ای خورشید مهربانیها
هم نفس زیبایی توام واژه واژه

دروووود بر بانوی عزیزم

چه زیبا و پراحساس

مرحبا بر اندیشه پاکت

پاینده باشید

سرکارخانم اسماعیل تبار، بانوی گرامی، سلام علیکم.
................................................................................
زمزمه کُن ،نامِ مرا...........
نامِ من، جانمایه ای از« توست».
..........................................................
زیباست ،بااحساسی لطیف ،باجانمایه ای ازجوانه های درحالِ رُستن........
وحرف ها دارد ،همنوا با،هوهوی مُرغِ حق.
دستمریزاد بانوی بزرگوار..............

درود برشما

درودهابانودلشید....زیبابوداحسنت

به به .. زیبا ودلنشین وباصلابت

احسنت مهربانوی عزیزم
آفررررین

درود بر خواهر خوبم
بسیار عالی و زیبا
مرحبا

زمزمه کن
نامِ مرا،
نامِ من
جانمایه ای
از \" توست \"..

قطعه اول عاشقانه ای بود همراه با حزن و اندوه...ولی چقدر لطیف و دلنشین بود... اثر اول آواز داشت و مثل یک نغمه همراه با ملودی در دل خواننده مواج بود... بسیار زیبا

*************************
و هر صبح
پرنده ای
دل از آشیان می کَنَد اینجا...
*************************
اما قطعه دوم : که البته به نظر و حس این بنده حقیر بسیار تاثیر گذار بود و پوستش دانه دانه برجسته تر بود و گرم تر،
ذهن و احساس خواننده را عمیقا درگیر می کرد . مخصوصا بعدر از سطر پایانی...
بسیار زیبا و دلنشین بود و خیال انگیز نیز... درود بر شما

درود دلشیدگرامی
مهمانی ادیم افکارت گوارایم باد
آفرین برشما

نامِ من

جوانه ی حینِ رَستنی ست،
که در لفافه ی خاک آلودَش،
مرز ِ سرکشی در می نَوَردد،
تا بلوغِ عشق سر دهد...


درود بر شما
بسیار زیبا بود

درود خواهر گرامی
بسیار بسیار زیبا و پر احساس نگاشتید
بویژه بند پایانی فوق العاده بود
احسنت بر شما...

سلام و درود بانو دلشید عزیزم
درود استادبانوی زیبانگارم
ترکیبات بدیع و گیرایی هر دو سروده جذبم نمود احسنت بانو
نامِ من
جانمایه ای
از \" توست \"..

ترنم دل انگیز واژگان تان در خنیای آسمانی شعر چون هیاهوی فرشتگان در پرنیان ابرها شورانگیز است
درود بر شما بسیار زیبا بر دلم نشست
✿★•’✿★•’✿★•’✿★•’✿★•’✿★•’✿★•’✿★•’✿★•’✿★•’✿★•’✿★•’
ما موجودات خاكي نيستيم كه به بهشت مي رويم. ما موجودات بهشتي هستيم كه از خاك سر بر آورده ايم. الهی قمشه ای
✿★•’✿★•’✿★•’✿★•’✿★•’✿★•’✿★•’✿★•’✿★•’✿★•’✿★•’✿★•’
همیشه باشید و بسرایید

با سلام خوب و روان موفق باشید

سلام و سپاس

زيبا بود و ژرف

بسراييد به مهر و آزادى

بی تو
جوانه می زنند
پرهای بالشم
تا صبح
از نمِ ژاله ی مژگانم!

احسنت بانو
زیبا و با احساس گفته اید .

او نمیخواهد ببیند ، بی حجابی مرا
لاک قرمز ،لاک زرد و لاک آبی مرا
پوششی کز بی حجابی رفته بالاتر ولی
میدهد سوغات خشم و پر عتابی مرا
می نمودم دیگران مجذوب زیبایی خویش
تا که مسمومش نمود این بحر آبی مرا
در نمازم گفته تا با پوشش چادر روم
تا که درمانم کند این دل خرابی مرا
او پسندیده مرا اینگونه بیند در نماز
بهر نا محرم بدید این پیچ و تابی مرا
آیه ها بشنیدم و راحت کذشتم از همه
بر حذر میداشت رنج و پر عذابی مرا

اشعارت همچو نامت ، طوبی می ماند
من کیستم

درودهااااااااااااااااااااااااااا بانو دلشید
مانا باشید