شنبه ۱۷ خرداد
اشعار دفتر شعرِ نبض لطیف عاطفه شاعر حوریه (دلشید) اسماعیل تبار
|
|
|
|
زنگارفام
در من چمیده ای
ای رَستَنای دوور...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق را باید
قطره قطره
از پیاله ی شورآفرینِ چشمانت نوش�
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کفترِ غم زِ دلِ ملتهبم می خورَد آب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی تو
جوانه می زنند
پرهای بالشم
تا صبح.....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو
بذر دلشوره بکار،
من.....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سوالِ بی جوابِ شورِ بی پایانِ دلشیدی
که با رقصِ دلم حلِ معما می کنم هرشب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شکوه ِ لحظه هایم باش
نه شِکوِه ی آن..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شور بهارانه ی دستان ِ بی رریغ
سوز ِ زمستانه و دلسرد می شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گمگشته ام میان ِ غبار ِ غلیظ ِ درک
وقتی به روی آینه ، هائی ز ِ لک کشید..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میان ِ بازوان ِ "تو" ،
امنیتی هست
که
ترس را زیبا می کند..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هم گریزانم ز خود ، هم سر به دامانم چو شمع
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه شوری می زند قلبم که شیرین می شوی هر دَم
توئی درمانگر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در طوفان ِ روزگار ،
ناخدائی باخدا که باشی ،
فاتحی....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بسته ام سکٌان مِهرم بر نماز کوکبت
در زوال مغربم ، فانوس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تاب می خورم
آویخته بر پرند ِ صبح آرزوها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لب سوزترین واژه ی حیرانی ام امشب
تبدارترین هاله ی نورانی ام امشب.....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
داده ام وعده دلم را چو ببینم رویش
بگذارم دو لبم بر وتر ِ ابرویش...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به شکیبائی ِ پروانه ی در پیله ی خویش...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دستی که می پیچید گل بر ساقه ی دل
سائیده سنگ ِ بی کسی بر پایه هایم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حسرت ِ عشق ِ تو مرا پیر کرد
مرغ ِ دلم را هدف ِ تیر کرد....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آرام آرام ،
نا آرامت می شوم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سینه تنگ ست..
کمی فراخ تر کن حضورت را..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فانوسی در دست..
چشم ها بسته..
اعتمادم به قلب..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن که شال ِ نگهَش پیچش ِ سرمایم بود
بسته پلک ِ نفسَش ، تیره و بی نور شده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مطلع غزل دردهایم
مویه های شبانه ام
راضی باش..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عادت شده دل بستن و بشکستن و تکرار
وقت ست کمی با صنم ِ عشق بسازم..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خدا مرا به فِراق ِ تو مبتلا نکند
من و ندیدن ِ روی ِ تورا..خدا نکند
.....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قافیه خائن دستهایت را ، ردیفم نکن..
......
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عکس ِ تو ، بر عکس ِ تو ، دائم در آغوش ِ من است
حرفِ تو ، مانند ِگل ، آویزه ی ِ گوش ِ من است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در نهانَم بی صدا گریان و لرزانم چو بید
می دَرَد غم پیکر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر تن عریانِ گیسو دستِ مرهم می کِشی
گوئی بر جغرافیایم رسمِ مبهم می کِشی
.....
|
|
|
|
|
محمدرضا آزادبخت
زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
سیدحاج فکری احمدی زاده(ملحق)
آرمین اسدزاد (الف)
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
به نام چاشنی بخش زبانهاحلاوت بخش معنا د
محمد رضا خوشرو (مریخ)
علی نظری سرمازه
فرامرز عبداله پور 
مریم عادلی 
