"به نام حضرت دوست"
می سپارم به باد
گوش های ِ اشتیاقم،
پژواک ِ پاکی ها
پرپر نموده
پَرچین ِ پوسیده ی افکار
پیشانی ِ پُرچین ِ غم
و
پندارها ی ِ پُرگداز را...
پنجه درپولک ِ شب
تاب می خورم
آویخته بر پرند ِ صبح آرزوها..
پشت ِ سر می گذارم
پرتگاه ِ پاییز
و
پَرسه ی پُرسوز ِ بی تابی را...
پیک ِ پیغامبر ِ " امٌید " ،
پیمانه ی پیوند در دست
پیاله ی پایدار ِ پاداش در بغل
پرورانده پسته ی لبان و
پیراسته پیراهن ِ اشتیاق را پایکوبان...
پردیس ِ پرشور ِ پگاهان ست...
پر ِ پرواز می خواهم...
" آزادی " نمایان است...!
"دلشید"
92/3/2