از جگر سوختگی تا پدر سوختگی (فاز یک )

نا گفته های دل را بیرون ز قلبم می کنم /هر کس بدی کرد با دلم رسوا ز عالم می کنم

هر کس برایم طعمه چید تا این دلم شیدا کند / با بند بند جان او قلبش به دندان می کنم

ببرم ولی صیاد من در فکر مرغی آمده /با پنجه صیاد کش بیرون ز بندم می کنم

از شوق دیدار گلم تا قله قافم روم /آنجا به اوج قله ها عنقا خاکستر می کنم

از مردی نا مردمان بسیار نالان گشته ام /اکنون به رسم هر بدی نامرد نالان می کنم

این مردمان پا پتی کز کوره ده راهی شدند / بنیانشان با بولدزر آباد ویران می کنم

من آن زنی که فکر بد گه گاه بر سر می زند / با نام تک مردان پاک زیر تریلی می کنم

هر مرد که با خود خواهی اش  بر زن خیانت می کند / با جوخه اعدام خود جان را تمامش می کنم

می پرورانم در دلم آن اتفاق خوب را / با حادثه زاده شدم دنیا خرابان می کنم

رحمی اگر کرده کسی صرفا برای سود بود / این رحم را گردن زنم خورشید گریان می کنم

از زندگان خیری که نیست از زندگی سیرم ولی /بر مرده این زندگان ارواح گریان می کنم

مال حلالم نوش جان غیرش برایم زهر باد /من دست نا اهلان دزد با کتف یکسان می کنم