بی قرار..

دوباره بی غمگساری و دیده و دلی  پُر خون

دوباره شب زنده داری و ناله هایِ روز افزون

نفَس به سینه اسیر مانده و چشم بر راه

هوایِ جاده یِ انتظارت کُنَد مرا  مجنون

رفته بودی که بیایی خودَت سراغِ دلم

نیامدی تو بهانه شد گریه هایِ پُرافسون

بَری تو دائم قرار و صبرم و می زَنی لبخند

بَری زِ سر هوشِ من  با عشوه هایِ گوناگون

زَنی رگم را به تیغِ طعنه ، کلامِ زهرآلود

کجا شَود مَرهمِ زخمم  نگاهِ چون افیون

دَهی مداوم تو درد و رنجی به گوهرِ سینه

بیا و به یک نوازش کن غم از دلم بیرون!

           **************

( ویرایش شده توسط استاد گرانقدرم جناب عوضپورآصف)

مرهون زحمات ایشون هستم و به رسم ادب دستبوس..