هِيـچـمَن

دستهـاي تو

كه مي زودايند گردو غبار

و مي شويند با گلاب

سنگ مزارم را

چه مي فهمند

پوكيدنِ استخوان ها

از پوسيدنِ

تك ، تك اندام ها چيسـت.. ! ؟

چه مي داننـد

در تنگنايِ تاريكيِ قبر

ميهمانِ سنگينيِ

خروار ها ، خاك بودن چيسـت..!؟

تو ديـر آمده اي رفيـق!

ديـر آمده اي...!!

به اندازه يِ صدها هزار

تار و پودِ كَفني

كه سرتا پايِ

جسـم بي جانم را

قبضه كرده انـد

و روزنه اي

براي بِرون از آن نيسـت

به اندازه ي هـزاران ، هـزار

كِـرمِ ريز و درشت

كه وول ميخورند

درون سينه ام

و لحظه اي بعـد

جزء "هيـچ"

باقـي مانده اي برايم نيسـت

تو ديــر آمده اي رفيــق!

ديــر آمــده اي...!!

كاك باران، ملكشاهي، پاييز 92