رهگذر

وقتی که کوچه نام تو را گریه می کند
چشمم عبور گام تو را گریه می کند

درهای شهر سوخته ام بسته می شوند
یک تکه دل، تمام تو را گریه می کند

گنبد، حرم ، کبوتر دلگیر از حرم
بام تو را و دام تو را گریه می کند

امشب فرشته ای که نخوابیده باز هم
آهسته پشت بام تو را گریه می کند

در ناتمام هستی من شعر مرده بود
شعری که ناتمام تو را گریه می کند

یک چتر خیس خاطره ها مانده بود و بس
چتری که قتل عام تو را گریه می کند

حالا که لحظه ها به تو بیتاب می شوند؛
حالا که کوچه نام تو را گریه می کند

لبهای خشک لحظه ی تنهایی ام ببین
بی وقفه زهر جام تو را گریه می کند

تنها نگاه پنجره ها بود ... پنجره
دیوار انتقام  تو را گریه می کند

حالا همیشه در گذر هر پیاده رو
یک رهگذر سلام تو را گریه می کند...