ترا شعر میکنم

خُدا گاه آرام قدم بَر می دارد
 گاه می اندیشد به من، به نگایِ تو
 می نِشینـَـد ، میــخوابَد
 شِعــــر میخــوانَد، با صدایِ تـُـــو
احســــاس َم پــــُر ست تـــو
تــو را شعــر میکنــم
 اما تا نزدیکــــ میشوی به احساس َم
 میلرزد تن ِ واژه هایــم
 سرریــز میشود خواستن َت
  بــرگ بــرنده تــــویی ؛
نمـی-شـود بـُــرد !
 گـریه نـدارمـ دیـگــــر
 یک دلِ سیـــر بـــاید مــُـرد ...
شعرهایم از لحـــــنِ لبخند "تو" جاری اند،
 پس بخند تا شاعر بمانم!
شعرهای من،
 بر منظومه ی چشم های "تو" می گردد!
بی"تو" قافیه ها باز به هم  می ریزد!!!
پ:ن:دستم را بگیر، تا در باغ شعر چشمهایت، قدمی بزنیم!