مجنون گذر

مجنون گذر

رسوای جهانم کرد ، این دیده ی تر ما را

آواره ی صحرا کرد این حسن نظر ما را

ترسم همه از این است آن لیلی حوری وش 

سازد به یکی ایماء   مجنون دگر ما را

گفتم به تماشای روی تو شوم در باغ 

افسوس  نشد حاصل جز خون جگر ما را

آن گلشن نظاره ، گر پرده براندازد

پروانه شود خورشید ، شمع بصر ما را

صد شیشه  تهی کردیم ساقی ز غم خوبان

تا صبح گشاید در ،  یک شیشه دگر ما را

تا شد دل دیوانه  زنجیری گیسویش  

دیدم  نتوان رستن  از حکم قدر ما را

( سرخی ) چه کند جانا  با دیده ی خونبارش

رسوای جهانم کرد این دیده ی تر ما را