تا به کی ؟

تا به کی ؟

دل غمین ، خاطر حزین ، سر در گریبان  تا به کی ؟

سینه مالامال درد و دیده حیران  تا به کی ؟

در ره کعبه بسی خار مغیلان خسته پای

پای خون پالوده را ناز طبیبان تا به کی  ؟

روی زردم را نگر جویی ز خون دل ببین

این پریشانی پی زلف پریشان تا به کی ؟

با خیالش خواب در چشمم نمی گیرد قرار

یارب این بیداری شب های هجران تا به کی ؟

گفته ی واعظ خرافات است و افسون ساقیا

آشکارا باده را پیمای ، پنهان تا به کی ؟

نازنیا ساغر بزم من از باده تهی است

سر گرانی با من  مخمور نالان تا به کی ؟ 

در فراق یوسف گل پیرهن  ، یعقوب دل

دیدگان گریان به کنج بیت الاحزان تا به کی ؟

بی رخ پروانه « سرخی » تا سحر خون می گریست 

شمع مجلس را بگوی این چشم گریان تا به کی ؟