سخنی با دلِ سرکش

ای دل سرکش،دل دیوانه ام

از تو شده بسته در خانه ام

رفتی زکف ،تا تو به اندیشه ای

زار شوی،گویمت از شیشه ای

پس  شکنی ای دل گستاخ من

رنج کشد ،چون که شده خسته تن

گفتمت ای دل،نرو از راه عشق

چونکه روی،جایگهت چاه عشق

رفتی و گوشی نسپردی به من

خوار شدم،شهره هر انجمن

تا دل بشکسته به کف آیدم

تاب و تحمل ،چو بسی بایدم

بند زنم بر دل بشکسته ام

گر چه ز دست دل خود خسته ام

گیرم و بندی زنمش دست و پا

دل که اسیرم شود اندر وفا

بار  دگر  هرز نگردد  دلم

لاف سخن کم زند وعاقلم