کـــاش مـــرگ مــرا بــبــلــعــد

کاش مرگ مرا ببلعد

حالا

همین حالا

که هر آرزو به مسلخ کشیده شد

و قساوت فردا

رویا را هزاران حد زده است

همین حالا

که امیدهای واهی

پیری عجوز گشتهاند

و طوطی های قصه ی بازرگان

واقعی مردند

همین حالا

که انتهای هر فردای نیامده است

و سیاهی سرود پایان را از بر میکند

همین حالا

که هر ذوق شکفته در دل

لباس عافیت به تن کرده

و اشهد خویش میخواند

ساکت باش بلبل

دل آشوبم نکن

تو که دیگر دهنت حلوا نمیخورد !! *

مادر

موهایم را زیباتر از همیشه شانه بزن

و آن سپید لباس حریر رهایی ام را بیاور

جنینی قدرتمند در منزاده میشود

که دیکته میکند آخرین کلام آرزو را :

کاش مرگ مرا ببلعد

.

.

.

توضیحات تکمیلی :: شاید خیلی ازشما گرامیان با این مثل آشنایی داشته باشید و یا در کلام مادر بزرگ ها شنیده باشید ، که در دیار من از دیر زمان وقتی بلبل ، شروع به آواز می کرده ، معتقد بودند حامل یک خبر خوش است و این آواز رو مژده رسانی بلبل می پنداشتند  و منتظر یک رویداد نیک می شدند،

و هر وقت اینگونه میشد اصطلاحا می گفتند " دهنت حلوا بخوره بلبل " ، یعنی شیرین کام باشی با مژده نیکت

.

.