تو کجایی؟

جستجو می کنمت،

آشفته

پشت آن شب بوها؛

یا که آن کاج بلند؛

کوله بارم پُر شک؛

توشه ام پوشالی ست،

ساخته از ابهامات !

و بسی هوشیارم,

آرزو دارم ،

که به هوش بشری پشت کنم

گیج ، لایعقل ، مست ، یا کما پیش از مرگ .

و ورق میزنم،

این دفتر پر برگ جهان را؛

جنگل افکارم مملوِ شاخه و برگ؛

خاطراتم مات است ،

من بسان گلبرگ

در میانِ طوفان

رقص ها می کنم از جور جهان

باز هم سرگردان؛

در میان مه قلیان خوشی های دلت

صبر من پایان یافت !

نعره ای سر دادم :

تو کجایی؟

و جوابی آمد:



تو کجایی ؟ توکجایی؟