رفته اي

رفته ای اما دلم با دیگری همساز نیست

جاي رفته خالي و جاي دگر هم باز نيست



من ترك خوردم, ز اندوه چين شده پيشانيم


قلب من خالي شده نه جاي دست انداز نيست


من از آن روزي كه قلبم صيد چشمان تو شد


بسته شد راه عبورش جاي آن ابراز نيست


با اشارت هاي اين نامردمان سر كرده ام


من نگويم فاش نيست اما دگر هم راز نيست


تار و پود فرش اين جسم نحيفم را ببين


ناي رفتن نيست اينجا هم سر آواز نيست


من ز جنگ تن به تن با خاطرت جان داده ام


بي گمان خود ديده اي اينجا ره اهواز نيست


تا ابد در مكتب عشق تو ميگويم غزل


رو به پايانم, مرو, اينجا دگر آغاز نيست