دل مویه های تنها یی

رستم دلم را نثار تهمینه ی نگاهت می کنم تو در کجای اندوهانم ایستاده ای که سال ها بعد از باران هنوز هم از سقف نگاهت سهراب می چکد؟! ******** دیریست که موریانه ی اندوه شیرازه ی کتاب دلم را جویده است تکه ای آفتاب برایم بفرست تا در زمهریر بی مهری دلم یخ نبندد ********* کنار اخم هایت شاخه ای گل سرخ می گذارم چه طباق دلنشینی اتفاق می افتد؟! ********** سمند سر کش دل چهار نعل آتشینش را یکی یکی در میانه ی راه انداخت ومن مو به مو پیر شدم. *********** چیزی شبیه موریانه دلم را می جود شاید کبوترم در راه مانده باشد شاید! *********** از هر سو شعر می وزد و عشق جاری است گل های سرخ کا سه های چینی مادر بزرگ را ببین . هر روز شکوفه می دهند. 6/6/ 92 برازجان این جند شعر کوتاه حاصل دل مویه های تنهایی امروزم بود همه را تقدیم بر وبچه های خوب شعر ناب می کنم