سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری


عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

چهارشنبه 3 بهمن 1403
    23 رجب 1446
      Wednesday 22 Jan 2025

        حمایت از شعرناب

        شعرناب

        با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

        وقتی این همه اشتباهات جدید وجود دارد که می‌توان مرتکب شد، چرا باید همان قدیمی‌ها را تکرار کرد. برتراند راسل

        چهارشنبه ۳ بهمن

        دانِ عشق

        شعری از

        رضا اسمائی

         از دفتر نهانخانه ی دل نوع شعر غزل
        ارسال شده در تاریخ ۲۰ ساعت پیش شماره ثبت ۱۳۵۳۵۴
          بازدید : ۱۱۷۷   |    نظرات : ۱
        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر رضا اسمائی

        صدای ارسالی شاعر:
        دَمی در خلوت خود آرمیدم
        ز حُزن خود درون خود خزیدم
        به خوابم آمد آن یکتای قادر
        ز خوشحالی به دندان تن دریدم
        به سویش چون که عزم رفتنم شد
        بدیدم او شدم ، او در تنم شد
        نشستش بر سر آبشخور دل 
        به پرسیدن چو وقتی مُغتنم شد
        نگاهش کردم و در او شدم محو
        به دل گفتم به دل گویش مرا عفو
        چنان لبخند زیبایش مرا دید
        که یادش رفت زبانم صرف هم نحو
        به آوایی شبیه چرخش باد 
        هوا اویَست و نِی است آدمیزاد
        خدا از خود سوالِ من بپرسید
        منم حیران کنارش گشتم ارشاد
        بگفتا هی سوال و پاسخش داد
        به من معنای هستی داده او یاد
        در آخر گفت من را ، راوی ام باش
        بکن این پرسش و پاسخ تو ایراد ؛
        « الهی با تو بودن در چه باشد؟ »
        « بدی از خود زُدودن در چه باشد ؟ »
        «مخور از دست گمراه‌ چون منی حرص»
        «بگو ایمان مُتقَن در چه باشد»
        «مرا نیکی به راهِ خود نشان ده»
        «برای نیک تر ماندن تو جان ده»
        «چو نای حرف زدن دارم سِپاسَت»
        «ولی نایَم بگیران و اَذان ده»
        «اَذان آمد که ای معشوقه ی من»
        «تو قوتی دِه شود آذوقه ی من»
        «تو گر دستی ز همنوعت بگیری»
        «تماما میشوی مغروقه ی من»
        «جهان تا عشق باشد ، جان بدارد»
        «کسی عاشق شود کو دان بیارد»
        «همانا دانِ عشق ، شادی خلق است»
        «کسی چون مومن است شادی بکارد»
         
        رضا اسمـــائی
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر
        ۱ شاعر این شعر را خوانده اند

        محمد اکرمی (خسرو)

        نقدها و نظرات
        محمد اکرمی (خسرو)
        محمد اکرمی (خسرو)
        ۸ دقیقه پیش
        سلام و درود جناب اسمائی
        زیبا و خوش آهنگ سرودید خندانک
        پیروز و دلشاد باشید
        خندانک خندانک خندانک
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.

        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        جمیله عجم(بانوی واژه ها) جمیله عجم(بانوی واژه ها)
        ۴ ساعت پیش         احمدی زاده(ملحق) احمدی زاده(ملحق)
        ۱۴ ساعت پیش         ابراهیم هداوند ابراهیم هداوند
        ۲۱ ساعت پیش         جمیله عجم(بانوی واژه ها) جمیله عجم(بانوی واژه ها)
        دیروز         محمد شریف صادقی محمد شریف صادقی
        ۲ روز پیش         سید هادی محمدی سید هادی محمدی
        ۳ روز پیش         لیلا گماری ( مأنوس شده با قلم) لیلا گماری ( مأنوس شده با قلم)
        ۵ روز پیش

        نظرات

        مشاعره

        میر حسین سعیدی

        مستم از درد فراقت درگهت پر کرده مستان ااا ای که گیسویت سیاه و پر شده از جای دستان
        ساسان نجفی(سراب)

        ن گفته بودی وقت جان کندن به بالینم می آیی اا جانم از هجرت به لب آمد نمی آیی بمیرم
        افسانه پنام (مولد)

        د ااا بوسیدن لب یار اول ز دست مگذار کآخر ملول گردی از دست و لب گزیدن ااا فرصت شمار صحبت کز این دوراهه منزل چون بگذریم دیگر نتوان به هم رسیدن ااا گویی برفت حافظ از یاد شاه یحیی یا رب به یادش آور درویش پروریدن
        محمدحسن پورصالحی

        دردیست غیر مردن کان را دوا نباشد
        مهدی سمیاری

        می نوشمت که تشنگی ام بیشتر شود

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        5