تبعیدی

مرا دنبال کنید

رنگ شــعــر

رنگ زمینه

دفاتر شعر فاطمه برونی (خودم)

آخرین اشعار ناب فاطمه برونی (خودم)

از اون بالا که ایستادی چقد راه ِ زمین دوره چقد تار ِ حضور ِ تو، چقد چشم ِ دلم کوره معلق در خیال ِ تو، معلق بین رویاها شبیه ِ کفر و ایمانم، میون ِ مرز ِ دنیاها یه حس ِ مبهمی دارم، شبیه ِ حس ِ زندونی شبیه ِ قصه ی تلخ ِ پرنده قبل ِ ویرونی رسیده وقت ِ تبعیدم، سقوط از برج ِ آزادی نچین بال ِ عروجم رو، که سخته راه ِ آبادی هوا اینجا مه آلوده و من عشقی نمی بینم نگو اینجا چراغی نیست، نگو نوری نمی بینم دلم تـَه میکشه از غم، نگو غم عادتت میشه چشام خیس از غم ِ دوریت، نگو اشک عاشقت میشه سکوتم شکل ِ تقویمه برای هضم ِ این دنیا شب و روزا رو می شمارم، اسیرم دست ِ این غم ها نگاهم مونده اون بالا، منم تبعیدی ِ صحرا کدوم راه و کدوم چاهه برای کفتر ِ تنها "ستاره" هدیه ای از تو برای ذوب ِ کوه ِ یخ نباید گم کنم راهو میون ِ جاده ی برزخ بغل کن جسم ِ سردم رو، نزار شب همدمم باشه مگه من سیب رو چیدم که غربت قسمتم باشه!

۰

شاعر درخواست نقد دارد