مرد مومیائی (سوررئال)

مرا دنبال کنید

رنگ شــعــر

رنگ زمینه

دفاتر شعر کاظم دولت آبادی(فراز)

آخرین اشعار ناب کاظم دولت آبادی(فراز)

"مرد مومیائی – سوررئال" ریشه هایم در هوا معلق است تشنه تر از همیشه در هرج و مرج گسترده - بافت های تنم خشکیده -مثل مومیای مرد نمکی- از ویترین مرد_ قصاب محل آویخته - اشیا اتاقم -واژگون- در فضای باز چرخیده - پرسه می زنم در محیط بدون هدف بدنبال_ شروع بازی جدید - نظاره گر مومیائی های هم شکل خود این سو و آنسو میخ شده به قاب پنجره ها ایستاده در صف های انتظار - کیستم من؟ آن مرد خندان_ پرونده بدست ؟ آن گوژپشت_ خمیده از سنگینی کلاه_ به سر ؟ آن مرد نمکی که کودکی وحشت زده چشم می دزدد از او ؟ آن مرد کاسه سر بدست در حصار سوسکها ؟ آن مرد تکثیر شده در دستگاه کپی ؟ یا آن پیرمرد تسبیح بدست ؟ - می برد تسبیح پیرمرد صدای دنگ دنگ ریزش آن مثل ترکیدن_ مغز روی سنگفرش برخورد تیله ها به شیشه ها موجی از لبه های تیز رقصان_ در فضا - مهره ها زیر پای من زیر پای رهگذران و آغاز ی از سقوط_ در تهی - ایستگاه اول: چنگک های فرو رفته ی مرد قصاب در گلو - کمی پائین تر: تونلی آکنده از سوسکهای قهوه ای اغلب بدون سر بوی فلفل و گاز بوی نا - تاریکی تاریکی تاریکی بوی گاز خردل آزمایشگاه بیولوژیک مردان سفید پوش با قابهای عینک ضخیم برق شیشه ها با لیبل های هشدار مخلوقات عجیب در لوله ها در جنب و جوش - و آخر راه: معدن تاریکی از نمک و صفی از وانموده های من در انتظار مومیا شدن . . . شروع_ بازی جدید وارد محل کار می شوم آن مرد همان مومیائی نشسته پشت میز کار زل زده به من - دور می شوم هراسان ساعتها در خیابانهای شهر سرگردان - سر بلند می کنم خنده_ کریه مرد پرونده بدست دستان دراز شده ی مرد کاسه بدست و نگاه کودکی که دزدیده میشود از من - و در مقابلم ویترین قصاب محل و انعکاس تصویر من در آن "مرد نمکی" - - - - - - - - - - - - - - - - 09/05/92 کاظم دولت آبادی

۰

شاعر درخواست نقد دارد