جمعه ۱۲ ارديبهشت
|
آخرین اشعار ناب عبدالنبی اکبری
|
خَشکِی بِرَم وَ باغِ گُل ،مَسئلَه نَه حَلِش کِنُم
یَواشَکی پانَه بِنُم هَوشانَه مُنحَلِش کِنُم
=کاش بروم توی باغ گل و مسئله را حل بکنم
یواش پا را بزارم روی خارهای سر دیوار و اونا را از بین ببرم
دَس بِکِنُم سِی نارَلِش ،هَم لَغَه اِشکَنِش کِنُم
بِکُوزَنُم گِلُهپَلِش ، یَه بارَکِی شَلِش کِنُم
=دست بکنم برای انارهای و از شاخه جداش بکنم
گونه هاش را گاز بگیرم و زخمش بکنم
زُورَش کِنم بِمِزگَنُم ، هَم بَرَه مِزگَنِش کِنُم
بِشکَنِمِش وَ داغِ دِل ،یَدَفَه لُوکَشِش کِنُم
=فشارش بدم و بمکمش مثل بره که پستان مادرش را می م
بشکونمش و یکدفعه اون را سربکشم
یکی یکی پَهلَلِشَه، خُم پَرَه دِشکَنِش کِنُم
خُم بِکَشُم اُفتینَلِش ،مِث کَهرَه پیش کَنِش کِنُم
=یکی یکی گیسوان را خودم از هم باز شون کنم
خودم استیناف را بکشم مثل کهره که از نادرش بزاد
هَرکِی بیا گَپ بِزَنِه ،خُم تَرَه رِشکَنِش کِنُم
دِرَختَکُونَه مِنِ کُت وَمایَه جاکَنِش کِنُم
=هر کسی بیاد حرف بزنه خودم با چوب بزنمش
درختاش را از ریشه بکنم و از جای درآورم
|
نقدها و نظرات
تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.
دلنشین
بسیارز یبا
هزاران درودبرشما