امکانِ بی‌کران

درود بر شما جناب صادقی

قلمتان نویسا

بمانید به مهر و بسرایید

فلسفی و زیباست
درود بر جناب صادقی شریف کاهن اعظم...

موفق باشید با تفکرات عمیق و زیباتون

اما من،
مِهی بی‌منتها را می‌پرستم
( چرا؟! )
که داند چه در مِه نهان‌ست؟


درود بر شما
کوتاه زیباوپرمعنایی بود

موفق باشید

درود بزرگوار
فلسفی متفاوت و زیباست

درودو احترام محمد عزیزم
پر از مفاهیم ناب
موفق و مویدو مانا باشید

مه بی منتها
مه(ر) بی انتها
در عین سادگی زیبا و تصویر برانگیز
درود جناب صادقی

عرض ادب
درود یر شما جناب صادقی
موفق باشید و سعادتمند
🌸🌸🌸🌸

درود بر شما
کاش دکلمه را هم‌ ارسال می کردید
به نظر من همیشه تکرار حشو نیست و گاهی برای تأکید و انتقال معنا رو عمیق‌تر صادر می کنه
اگر هم حشو باشه حشو ملیحِ
البته که نظر من تخصصی نیست و کاملاََ شخصی
سلامت و نویسا باشید "کاهنِ امکانِ بی‌کران"
پایان زیبایی داشت🌹

درود بر شما جناب صادقی گرامی

من، کاهنِ امکانِ بی‌کرانم:
مِه

بسیار زیبا بود 👌

درود بر جناب صادقی
زیباست

درود برشما
قلم و اندیشه تون سبز
🌿🌿🙏🙏

درودتان جناب صادقی ارجمند🤞🌹🙏

دلنوشته ی زیبایی بود 🖐️🌸💫

درود بر شما جناب صادقی گرامی
بامفهوم و زیباست

بسیار زیبا بود
احسنت
من هم عاشق خدای تو شدم

خیلی هم عالی بود
درود محمد شریف ارجمند

درود

سلام و رحمت 🌹🍓
درود بر ادیب و دانشمند بزرگ جهان اسلام 💚
حاج ممدآقا اسم ما رو هم جزو ارادتمندانت بنویس ....

سلام ما رو ب بچه های بالا برسون 😉🍓 🍓

سلام زیبا بود
کاهن امکان بی کران
بند قبلی (شوق کشف و بیم گم شدن)مثل بیم و رجا در قران است..

درود فراوان بر جناب صادقی عزیز


بسیار زیبا و تفکر برانگیز


شاد باشید و پرتوان

درود فهم شعرتان برای من سخت بود و باآن ارتباط برقرار نکردم
انتقاد من این است سعی می کنید پیچش کلام را زینت شعر کنید واین لطمه ای است به شعر
اما جای شما بودم زینت شعر را جز پیچش کلام
نه پیچش کلام جز زینت شعر
انتقاد بعدی من این است که قبلا هم گفتم سرگردانی در وادی مفهوم و محتوی ست و بجای اینکه در دوراهی قرار بگیرید در چند راهی نا پیدایی هستید که هرگز به انتهایشان هم برسی چیزی عایدتان نمی شود
این بار از سر ناسازشی باشما ست که می نویسم چون می دانم زبان شعرتان را به عمد ورطه هلاکت می رساانید
به عمد نمی خواهید کاری یا خدمتی برای شعرتان انجام دهید
تنها راه نجات شعرتان پندار شترانی است که با عشق می رقصند تا به شعر طراوت ببخشند
آیا این شعر است که شتررا به وجد می آورد یا شتر است شعر را به شکوه خود
منتظر جواب طولانی شما هستم

درود به خدمت دوست گرانقدرم جناب آزادبخت عزیز. خیلی خوشحالم که شما صادقانه نظرت را می‌نویسی و به من بازخورد می‌دهی و من هزار تعریف و تمجید را با یک انتقاد اینگونه عوض نمی کنم...
اما در باب پیچش کلام... راستش نمی‌دانم شاید به علت بد عادتی قلم من است هر چند من از جملات یا عبارات انتزاعی استفاده نکرده ام جز احتمالا آیین آیینه و طریقت دیوار که مقابل همدیگر هستند. من پیچشی کلامی، مضمونی یا تصویری در باقی شعر نمی بینم؛ اما یک چیز در شعر من هست و آن پدیده‌ای‌ست که ممکن است کسی آن را «راز پرستی» بنامد. یادم می‌آید بیتی بود از من که شما خیلی دوست داشتید:
این هیاهو بین! چه می‌گویند دکّان‌های لب؟!
وای از این بازارِ بی‌رمزی... کجا اسرار هست؟
که بحثی‌ست بس طولانی و البته نمی دانم اصلا در کلام غیر شعری بتوان آن را توصیف کرد. بیایید چند جور به همین شعر نگاه کنیم (من خودم هنگام سرایش به این مسئله فکر نکرده ام). خورشید چه چیز پرستیدنی دارد؟ ماه چه چیز پرستیدنی دارد؟ خورشید نشانه چیست و ماه چیست و مِه چیست؟ چرا من آشکارگری خورشید را پس می زنم و راز آلودگی مِه را خواهانم؟ من در پی چه هستم؟
در باب ارتباط نگرفتن با شعر کاملا عادی‌ست: احمد شاملو که بزرگ شعرای معاصر است شعرهایی دارد که برخی محققین آن‌ها را از بهترین های شاملو می دانند و برخی دیگر همان شعر ها را جزء آثار ضعیف شاملو می دانند. از من که شاعری مبتدی و کم استعداد هستم چه انتظاری باید داشت؟
من شعرها را در حالات متعدد می گویم... من شعرهایی را در حال وحشت سروده ام، بعضی را در حالت خشم، بعضی را در حالت خنده و برخی را در حالت دیوانگی، بعضی را هنگام حرکت و دویدن و بعضی را هنگام سکون. شعرهای من یکسان نیستند. هر کدام هوایی دارند.
به یاد دارم قصیده‌ای را یک بار در همین سایت منتشر کرده بودم که خیلی بازخوردها به آن مثبت نبود اما شما استثنائا خیلی خوشتان آمده بود... چرا؟ چون فضایی که بر آن شعر حاکم بود و ریتم آن به شم شاعرانه شما آشناتر بوده.
ممکن است من شعری از بیدل دهلوی را برای یک شخص باسواد ادبی بخوانم و او بگوید که شعر بیدل یکسره مهمل است و کس دیگری با همان سطح سواد عاشق همان شعر بیدل شود... این ذات شعر است.
مثلا یک شعر از شما را به یاد دارم که خیلی خیلی دوستش داشتم و حتی صفحه سبزی بر آن نوشتم اما واکنش بقیه به آن چندان با تحسین وافر همراه نبود. این ابدا عجیب نیست. باید قبول کنیم ادبیات خیلی سابجکتیو تر از چیزی ست که فکرش را کنیم.
البته به نارسایی پاسخ خودم واقفم اما هر چه بیشتر بگویم نمی توانم منظورم را بدون مخدوش کردن خود شعر بگویم. البته ممکن است من در شعر اطناب کرده باشم و برخی کلمات اضافه یا کم باشند. یا اساسا شعر به کلی خوب پرداخته نشده باشد.

درود پاسخی در خور گرفتم سپاس از درج مطالبتان

من اما
مهی را میپرستم بی منتها
از چه رو؟
که می داند چه ها
نهان است اندر مه؟
تنشی بین شوق کشف
وبیم گم شدن
وپرستنده نیستم
آشکار گشتگان کران مند را
من کاهن معابدی در مه
من کاهن امکان بیکرانم:
مه
درود بر جناب صادقی
کمی ریتم و آهنگشو به دلخواه عوض کردم
چندتا از کلماتشو پس و پیش
که البته خودتون خاصتر نوشتید
درود بی کران

و اما این سطرها را که می آوری کمی از حالت شاعرانگی خود بیرون می رود
اما خروج باید بتواند ذهن اقناع مخاطب را به کمال خود برساند چون شما از شاعرانی هستی که مخاطب و نظر مخاطب برایتان مهم است باید پنداری که در حالت خشم یا گریه یا شوق یا هرچیز دیگر را که می سرایید به مخاطب انتقال داده شود
چون گیرنده انتقال در شعر خیلی مهم تر از داده هایی که پس از التهاب شعر بدست می آیند
می خواهم این را بگویم انتقال و فرای انتقال چیزی ست که لذت کشف آن را شبیه حل معما شیرین می کند این از آن چیزهایی ست که در سپید رخ می دهد لذتی درفرا انتقال هست در خود نهان انتقال نیست پس درک محتوا وپیام بالاتراز خود انتقال است
مثلا من می گویم سلام
این چیزی است که من انتقال می دهم
اما چیزی که فراتر از انتقال هست پنداری ست که از سلام بر می خیزد واین خود به شخصه آن را تجربه کردم
که از سلام چه کسانی اندیشه ی نیکویی نهفته است
واز سلام چه کسی اندیشه ی وحشتناک
پس آنچه ما را مجاب می کند که پی به ذات شان ببریم نوع انتقالی ست که در گفتمان بدست می آید
در مورد استاد شاملو مثل هرشاعران بزرگ اشعار ضعیف وقوی دارند واین یک امر عادی ست
احتمال آن شعر ضعیف استاد شاملو خودش بیشتر از اشعار قوی آن شعر رادوست داشته

کامل نوشته بودم
بندهای اولش کات شد

سلام و ارادت جناب صادقی گرامی
درود بر شما
زیبا بود موفق باشید

درود
فلسفی و پر اندیشه
از ابتدای سخن، ازین امکان لاممکن اغاز شدید و موارد متعدد را در جستار عشق پشت سر گذاشتید، بدون اینکه در اشعارتان رنگ و بویی از الی الاخر باشد و در پایان، ناگریز و پریشان به همان امکان لاممکن متوسل میشوید!!.... عارفانه ای زیباااا،
این شعر بکر را باید بر پیشانی ادب پارسی حکاکی نمود
بهره ی تام و لذت مضاعف بردم

مه
اندر خویش پنهان است
که عریان ماندن این دشتها را
بر نمیتابد
مه
اندر دره ها معبود تنهایست رازآلود
گروهی میپرستندش
که با آیینه ها قهراند
مه
اندر قله ها همزاد ابر است
کمی پوشنده تر ، مغرورتر، پر مدعاتر
مه
اندر پستی سطح زمین با صبحدم جور است و
اقیانوسی است از ابر ها، آرام گیرد اوج و برمیخیزد از جایش
مه اما
وحشت گم گشتگی را پیش پایت میگذارد با کمی حس تجسس در میان غلظت مشکوکی از ابر
ومه ، مه ، بازهم مه
آن کاهن امکان بی کران : مه. ، اندر دل شعر شریف
آن غبار مطلوب : مه
اشتهای بلع دره
لشکر انبوه شبنم: مه
سایه ی مسکوت باران ، اجتناب از خیس گشتن، کاغذ یکدست و بی خط ، اجتماع ابرهای تنبل و سنگین، درک نمناکی ز قطره ، ذره های سیل بی جان : مه
بازهم مه

چون به وجد میام از خوندن شعراتون بیاراده مینویسم
امید که دلیل بر گستاخی نبوده باشد

درود تان بادگرامی

درود برشما

درودها
من کاهن امکان بی کرانم

زیبا بود داداش نگاهتون دوست داشتم

ماهیچ را در راه دیدم
بر اسب زرد بالدار خویش
چون پادشاهی راه می پیمود

افسوس ما خوشبخت و آرامیم
افسوس ما دلتنگ وخاموشیم
خوشبخت زیرا دوست میداریم
دلتنگ زیرا عشق نفرین است

سلام



از خوانشی شعر ناب شما لذت بردم

درود بر شما گرامی جناب صادقی
زیباست فلسفه ی قلمتان
موفق باشید و در اوج

درود جناب صادقی
دست مریزاد

درود و دستمریزاد 👏👏
قلمتان همواره نویسا

درود ها لذت بردم

درودتان باد
بحق شاعری برازنده شماست
ناب و عمیق راز آلود قلم زدید
جناب صادقی🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

درودتان شاعر عزیز جناب صادقی عزیز و فرهیخته


عالی قلم زدید

مانا باشید

درود
مثل همیشه
زیبا و دلنشین
سروده اید
⚘⚘⚘⚘