سرود صبح و صبا

بانام ویادخدا
ودرود برشما جناب صادقی عزیز
سپید بسیارزیبایی ازشما خواندم
آفرین👏👏👏👏👏
🌼🔷️شاعر خوب شعرش راشروع کرده
دربندابتدایی شعر:
چند ساعت از مرگِ مهر
گذشته‌است
جیرجیرک ها گوشم را جر می‌دهند
کی شَب‌ْشِکوه‌هایشان تمام می‌شود؟

شاعر دراین بند👆👆
به زیبایی ازآرایه ی ایهام بهره برده
🌼🔴همانطورکه می دانید در اصطلاح ادبی، آرایه ایهام آوردن کلمه‌ای است که دو معنی دور و نزدیک داشته باشد و مراد گوینده معنی دور باشد. به این ترتیب ذهن خواننده ابتدا به طرف معنی نزدیک‌تر و بعد به سمت معنی اصلی و دورتر می‌رود که مقصود نویسنده بوده است.
این آرایه در زبان و ادبیات فارسی بسیار پرکاربرد و مهم است
کلمه ی مِهر دراین بند ایهام دارد
منظورشاعر ازمهر چه می تواندباشد
آیا منظور خورشید است یا ماه مهر یا مهربانی و محبت؟!
باتوجه به بند دوم وآمدن جیرجیرک وشب شکوه ها منظورباید همان خورشید باشد
همین فعالیت وکندوکاش ذهنی درابتدای شعر بسیارلذت بخش وزیباست برای مخاطب واورا جذب می کند برای شنیدن وخواندن ادامه ی شعر

جیرجیرکها گوشم را جِر می دهند
کی شب شکوه هایشان تمام میشود
این بند هم زیباست
دربندهای بعدهم تصویرسازی زیبایی کردید
به سنگها ،ستارگان، وآسمان به زیبایی شخصیت بخشیده اید آفرین درکل شعرلذت بخش وخوب وبلندمعنایی بود
بخصوص بنداول وآخرش خیلی خوب بود

🌼🟦فقط به نظرم می تواند بهترهم باشد ویک ویرایش کوچک نیازدارد ...
واژه ی شب چندبارتکرار شده وکمی پیچیده کرده شعرو دوسه جا ضعف تالیف هست که باید برطرف شه
من بااجازه تون اینگونه ویرایشش زدم والبته اینا فقط نظره وشما می توانید قبولش نکنید...

چند ساعت از مرگِ مهر
گذشته‌است
جیرجیرک ها دشت راعاصی کرده اند
کی شَب‌ْشِکوه‌هایشان به پایان می رسد؟
سنگ‌ها سنگیده‌اند
با سکوتی سنجیده‌
مسلکِ سکون گزیده‌اند
ستارگان امّا
به کوری چشم تاریکی
نوید خورشید را می‌دهند
و شط‌ خروشان
- این دشمن سکوت و سکون -
سرودِ صبح و صبا را می‌سرایند
با این همه
شطّ و سنگ و جیرجیرک می دانند
که شب
عقب نمی‌کشد
مگر آنکه در کران آسمان
خون ریخته شود...

🌼🔴جردادن دربنداول شعر یک کلمه ی عامیانه است وبه نظرم دراین شعرسپید جانیفتاده
می توانستید بگویید:
جیرجیرکها گوشم را می خراشند
یا می توانستید بگویید
جیرجیرکها دشت را عاصی کرده اند که شخصبت بخشی کرده باشید وتصویر بهتری هم داشته باشد
اون کلمه ی یعنی دربند دوم اضافه بود
شط هم به نظرم اگر جمع بسته نمیشد بهتربود باتوجه به اینکه شط به معنای رود بزرگه که ازبهم پیوستن رودهای کوچک بوجود می آید ودر ادامه هم مفرد آورده بودید همان جمع بسته نشود بهتراست
اون لیکن هم اضافه بود دربند پایانی
شبها هم یکیشون حذف شد که فک کنم بهتره کمترباشه

جسارتم راخواهید بخشید جناب صادقی عزیز
شاعرخوبی هستید ومن هم اگرچیزی نوشتم فقط وفقط پیشنهاده درجهت همفکری بیشتر....

موفق وسلامت باشید درپناه خداوند بزرگ

درود بر شما جناب صادقی
جوان با استعداد سایت

چنانچه مستحضر هستید در اشعار غیر موزون (وزن عروضی)
ایجاز و دوری از حشو و اطناب باعث استحکام شعر می‌گردد

ولی مع الاسف از سوی شما دربرخی موارد مورد غفلت قرار گرفته است

فی المثل

در سطر ششم کلمه ی( یعنی) حشو است و بود و نبودش در شعر تاثیری ندارد

در سطر نهم کلمه ی (اما) هم همین وضع را دارد

در این سطر (و شط‌های خروشان) واو زائد است

دراین سطر( این دشمنانِ سکوت و سکون)
این حشو است

در این سطر (سرودِ صبح و صبا را می‌سرایند)

رای مفعولی زائد است

در این سطر (با این همه لیکن)

لیکن حشو است

در این سطر (هر سه می‌دانند) هر سه زائد است می‌شود ننوشت چرا که تکی تکی اسم آنها را نام بردی و مشخص است که تعداد آنها سه است



در ضمن در شعر سپید تقطیع درست سطور هم مهم است
و دربرخی موارد شما از این امر عدول کرده اید مثلا

دو سطر اول و دوم در حقیقت یک سطر است و نیازی به تقطیع آن نبود

موفق باشید

یا حسین بن علی
سید هادی محمدی