داغ فراق

درود بزرگوار
بسیار زیبا و پر احساس بود
جسارتا وزن سروده چگونه است؟

سلام و درود جناب میرزاخانی

باعرض سلام
زیبا و
بسیاردلنشین بود
احسنت درود بیکران برشما
ادیب بزرگوار

ممنون 🌷

درود شعر بسیار زیبایی ست بر وزنِ مفعولُ مفاعیلن مفعولُ مفاعیلن. جسارتا نکاتی را عرض می کنم که با اصلاح آن ها شعر از نظر تکنیکی بهبود میابد. اول از همه به وزن میپردازیم. وزن تمامی مصراع ها درست است به جز چهار مصراع که از قضا همگی پشت سر هم آمده اند:
(۱) رنجیدی سفر کردی زین کوچهء متروکه
(۲) از که و چرا برگو ای مرغک مینایی ؟!

(۳) آواز تو درمان دل در این برهوت غم
(۴) دل بعد از تو به که بدهم با این سر سودایی
اشکال مصراع (۱) ناشی از هجای آخر کلمه «رنجیدی» یعنی «دی» است که بلند است حال آنکه باید کوتاه باشد؛ اگر بگوییم «رنجیده سفر کردی...» وزن این مصراع کاملا درست میشود. اشکال مصراع دوم در موضع «از که و...» است که البته اگر به صورت «از که وَ چرا...» بخوانیم وزن صحیح است (عملا اشکال با این روش خواندن رفع می شود ولی بهتر است شاعر فتحهٔ روی واو را بگذارد تا خواننده بداند باید وَ بخواند نه به صورت ـــُ).
در مصراع (۳) کافیست «این» قبل از برهوت غم را حذف کنیم که وزن صحیح شود. در مصراع (۴) هجاهای اضافی وجود دارد. مثلا اگر بگوییم «ماییم و دلی تنها با یک سَرِ سودایی» وزن صحیح است.
دومین نکته ارتباط قوی تر میان مصراع ها در هر بیت است. صرفا نباید به جبر قافیه مصراعی اضافه کرد. بهتر است مصراع زوج با مصراع فرد قبل از خودش رابطه معنایی محکمی داشته باشد.
و سومین نکته استفاده از تعابیر است. مثلا «مظهر شیدایی». مظهر شیدایی معشوق نیست! این عاشق است که مظهر و تجسم شیدایی و دیوانگی است. معشوق «مظهر زیبایی» و موارد مشابه است.
راستی شعرتان خیلی قشنگ بود. شما پتانسیل بسیار بالایی برای سرودن اشعار عالی دارید قدرش را بدانید.
ضمنا بابت طولانی شدن کلام عذر میخواهم.
راستی من الان سن شما را چک کردم. برای سن شما این شعر خوب است و ان شا الله با تمرین بیشتر بهتر و بهتر میشوید