برای حالِ خود..

یا لطیف ارحم عبدک الضعیف

سپاس خدای را که فرصتی دوباره داد تا در دانشگاه شعر ناب نقدی بنویسم.

شعری پیش رو داریم از جناب آقای محمد کریمی (پویا) که ان شاء الله چند سطری در خصوص آن خواهم نوشت.

🔵 یکی از شاخصه های اشعار موزون (اشعار دارای وزن عروضی) عدم خروج از وزن است چه قالب غزل باشد و مثنوی چه نیمایی باشد و غیره و غیره

در دروس وبلاگ بخش نیمایی سرایی کلیاتی از سرایش نیمایی را مطرح کرده ام که کم کم این دروس جلو می‌رود اما در این نقد مختصری از برخی المان های این قالب را عرض خواهم کرد که شاید موثر افتد برای دوستان بعون الله

چنانچه مستحضر هستید در اشعار نیمایی وزن و قافیه وجود دارد ولی شاعر ملزم نیست طول همه ی مصاریع را یکسان بگیرد و قوافی را در جاهای معینی بکارد.

🔵 در اشعار نیمایی ملاک وزن رعایت زنجیره است و نباید شاعر از زنجیره ی انتخابی خود خارج شود که اگر اینگونه شد قطعا شعر به خروج از وزن متهم می‌شود متاسفانه در آثار برخی دوستان نوقلم که مبادرت به سرایش نیمایی می‌کنند مشاهده می‌شود این مهم مراعات نمی‌شود و این نقطه ی ضعفی است برای آنها.



🔵 برخی از زنجیره های وزنی در اشعار نیمایی به قرار زیر است

🚩 فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن………..

🚩 مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن………

🚩 مستفعلن مستفعلن مستفعلن………

🚩 فعلاتن فعلاتن فعلاتن……….

🚩 مفاعیل مفاعیل مفاعیل ……..

🚩 فعولن فعولن فعولن……….

🚩 فاعلن فاعلن فاعلن………

🚩 مستفعلن فاعلن فاعلن……….

🚩 مفاعلن مفاعلن مفاعلن……..

باید توجه داشت این زنجیره در این شکل خود کابرد کمتری یافته است با حذف هجای اول رکن نخست آن، زنجیره ی جدیدی پدید می آید به صورت

🚩 فاعلن، مفاعلن مفاعلن………


🚩 مفاعیل فاعلات مفاعیل فاعلات………

🚩 مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن……….

🚩 مفتعلن مفتعلن مفتعلن……..

🚩 مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن

🚩 فعلات فاعلاتن فعلات فاعلاتن………


پویای عزیز در شعر خود گاهی از قاعده خارج شده که ان شاء الله در اشعار بعدی شاهد موفقیت های بیشتر برای این شاعر باشیم.

می‌توانستم در خصوص محتوا هم مطالبی بنویسم ولی حوصله ی دوستان کم است و سخن زیاد


یا حسین بن علی

سید هادی محمدی