انکار

دیوانه ام و بیشتر از این نتوانم
اِنکار نمایم
از صبر گریزانم و کِتمان نتوانم
این خواهش و این میل درون را
باید بزنم بانگ
که هستی همه دانند
مستی منی...
جان منی...
ناز جهانی
ای جان‌جهان...
جان‌جهان....
جان‌جهانم...
هر لحظه عطش بیشتر و بیشتر آید
بر جانب جانم
آری عطش تشنه برایت همه ی جان
بسیار و فراوان تر از آن است
تا بر عدد و قالب و مقیاس در آید
هر لحظه و هر ثانیه من مست ترینم
در خواهش و در سمت نیازت
معنای تمنا
از حال دل مَسخ من اینک‌شده معنا
ای معنی معنا
آری زده بالا
این حس جنون در همه جانم
اینک‌که تو آنی و جهانی
دیگر نتوانم به صبوری
یک لحظه کنم فکر
من مَرد جنونم
لیلا که تو باشی
فرهادترینم
از یُمن وجودت
صد کوه شود کاه
با جان و تمامم
تیشه بزنم بر دل واژه
تا شعر شود مسخ و مسخر
از ناز نگاهت
تا ناز نگاه تو به جان هست
دیگر عطش خواستنت حضرت جان بخش
برده اثر شعر و شراب و نِگاری
چون جان تو نِگاری
آرامش و آسایش و امنیت جانی
آرام دل و جان
ای شُرب شَراب ازلین عشق
ای عیش طَهورایی و بی وصف
اَفیون و مخدر
دیگر همه هیچ اند
چون‌در تب آغوش تو ای جان
این مرد ، خراب است
آرامش جان را
در هُرم تن ناز تو جانا
پیدا بنموده
پیدا و نهانم
ای عشق ترین عشق
با عشق تو را دوست بدارم
با عشق تو را دوست بدارم
با عشق تو را دوست بدارم


#حسین گودرزی"تشنه"

۱۴۰۳/۱/۳۰