پانسمان

سلام بر دوست عزیز. قشنگ مشخصه عناصری از شعر دیداری که آقای بدری گفتن تو شعرت متجلی شده😁(برعکس من بشدت کله شقم و به توصیه ها کم توجه می کنم و همین عامل ضعفم شده).
با اجازه ضمن لایک شعر شما مثل همیشه، یه مقدار نقد دارم مثل همیشه😁
(۱) فارغ از زخم هایی که از تو عفونت می کنند!
این جمله کژتابی منفی داره: فارغ از زخم هایی که (برای تو، از دست تو که، از بدن توست که) عفونت می کنند. بله گاهی ایهام میتونه خوب باشه اما اینجا کژتابی ناشی از خوب بکار نرفتن ارکان جمله‌ست:
فارغ از زخم هایی که در تو عفونت می کنند
فارغ از زخم هایی از تو که عفونت می کنند (که رو بعد از از تو بیاریم نه قبلش)
فارغ از زخم هایم که برای تو عفونت می کنند.
که البته با توجه به مصراع دوم دو احتمال آخر فقط مدنظر هستن.
(۲) «دستهایت -بخیه های غیر جذبی زندگی ام!-
که مرا به روزهای ابری و بارانی ،می دُوزد!
در اینجا عبارت «بخیه های غیر جذبی زندگی ام!» یک «جمله معترضه»ست که برای توضیح بیشتر به کار می‌رود و گاهی بهتر از بیان مستقیم است. اما شاعر می‌تواند طور دیگری بگوید فرضا:
می دوزدم به روز‌های بارانی و ابری
با بخیه‌‌های غیر‌جذبیِ زندگی
دست‌های مرهم‌بافت...
در واقع به جای آنکه در تشبیه، «مشبه به» به عنوان معترضه بیاید «مشبه» به عنوان جمله معترضه می آید تا اتصال معنایی قوی تر شود و فرایند بیان قطع نشود: می دوزد به فلان با بخیه های فلان -همان دست های فلانت؛ اما اگر جای اینها را عوض کنیم جریان معنا کند می شود.در مثالی که زدم برای نمونه تناسبات صوتی را هم در نظر داشتم: به جای «مرا می دوزد به روزهای...» می گوید «می دوزدم به روزهای...» نه تنها موجزتر است بلکه موسیقی هجایی آن (مفعولُ فاعلاتُ مفعو...) روان تر است و واج آرایی (میم) و (ز) و هم نشینی این دو کنار هم بهتر متجلی می شود. دست های مرهم‌باف را هم به معنای یک نمونه از ترکیب سازی جدید آوردم.
به بقیه شعر انتقاد خاصی ندارم و برایم خیلی جذاب است البته اگر دیگران هم نظر بدهند چه بهتر. فقط آن قسمت ده انگشت زمین...یک جوری‌ست...به نظرم حتی اگر بگی «من فرار به گرانش ده انگشتی زمین» یک مقدار ملموس تر است.
ضمنا: لطفا شتاب گرانشی را ۱۰ متر بر مجذور ثانیه نگیرید و مقاومت هوا را هم صرف نظر نکنید😂😂