بودن ونبودن...

درود بر بانو عادلی عزیز

برقرار باشید

درودبرشما بانوی عزیزم
زیباوبااحساس بود

درودبانوی ادیب
همواره در اوج

درود بانو
غمگین و زیباست

درود بانو عادلی خواهر ارجمند م زیباست و دلنشین

درود بر شما بزرگوار
احسنت
بسیار زیباست

درود بر شما خانم عادلی بزرگوار امیدوارم سلامت و تندرست باشید

قافیه ها باید از یک جنس باشند
جان.نام ..خاک.حال .یاد. یار.ناشاد...و........اشکال دارند در شعر شما
با حرف اضافه ی(م)نمی توان قافیه گرفت
امیدوارم از صحبت من ناراحت نشوید
اگر حرف ر‌وی مثلا (ن) حرف اصلی کلمه ی قافیه است
جان+م.....نانم ..پنهانم....انسانم...ایوانم
اگر..قافیه یار+م است...یارم...بارم...کارم....دارم.....خارم.و....
سلامت و تندرست باشید

درود
زیبا و دلنشین وپراحساس
سروده اید
⚘🌹🌺
رقص قلمتان ابدی

درودبرشما زیبابود 🌹🌹🌹خوش آمدید 🌹🌹☘️☘️🍀🍀🌿🌿🌿🌿🌹🌹🌹🌹🌼🌼🌼🌼🪴🌹🌹🌹💐💐💐🌸🌸🌸🪷🏵🏵 🌹🌹🌹🌹🌹☘️☘️🍀🍀🌿🌿🌿🌿🌹🌹🌹🌹🌼🌼🌼🌼🪴🌹🌹🌹💐💐💐🌸🌸🌸🪷🏵🏵 🌹🌹🌹🌹🌹☘️☘️🍀🍀🌿🌿🌿🌿🌹🌹🌹🌹🌼🌼🌼🌼🪴🌹🌹🌹💐💐💐🌸🌸🌸🪷🏵🏵

هزاران درود

بسیار زیبا و پر مفهوم

موفق باشید

درود و احترام بر شما مهر بانو عادلی گرامی
زیباست
و حتما با اندکی چکش کاری عالی خواهد شد

پاینده باشید و سراینده

درودها نثارتان
بسیار عالی و زیبا سرودید
⚘⚘⚘

درود بانوی فرهیخته
بسیار عالی🌺👏👏👏

درودی مجدد مهربانو عادلی فرزانه و گرامی

با نهایت احترام و عذر تقصیر امیدوارم که جسارتی نباشد

بنظرم درسنامه های جناب دکتر سید هادی محمدی که از خیلی قبل شروع و هنوز هم ادامه دارد ( و آخرین آن: درسنامه 63 در بالای صفحه) بسیار آموزنده است.
می توانید با ورود به درسنامه های قبل ایشان از ابتدای آن مطالعه و استفاده فرمایید.

ضمنا شعر را پس از سرودن چند روزی کنار بگذارید و از آن فاصله بگیرید
بعد از چند روز دوباره آن را بخوانید و ویرایش کنید بسیار موثر است.


موفق باشید و سراینده

درود

رها از بند قافیه
سرشار در ماهوی

با عرض سلام و ادب محضر سرکار خانم بانو عادلی گرانمایه و بزرگمِهر🌺
استاد عادلی گرامی
شما در توضیحات خود فرموده اید سبک را سنگین انتخاب کردم که جای تحسین دارد

در خصوص قافیه سخن نمی گویم لکن در مورد سبک به استحضار شریفتان می رسانم:

در گام های ابتدایی فرا گرفتن فنون شعر؛ ادبای بزرگ، سبک را گداختن، ذوب کردن نامیده اند.

زمانی که شاعر می خواهد سروده اش را بسراید ممکن است حتی قلم و کاغذ همراهش نباشد ولی با حسّ و حالی که دارد مطلعِ شعرش در ذهنش می ماند تا اینکه از ذهن، منقوش به تصویر "نگارش" خلقِ اثر گردد.

الحال سبک را گفتیم گداختن یا ذوب نمودن.
علت چیست؟
شعر هنگام سرایش نیازمند یک قالب است که شاعر زمانی که می داند چه می خواهد بگوید واژگان خود را مانند طلای در مثال با حرارتِ احساس ذوب می کند و درون قالب می ریزد.

زمانی که واژه های در مثال کلیَّتِ قالب را گرفتند آن را از قالب بیرون می آورد و مانند زرگری هنرمند او را جلا می بخشد که هر کجا در معرض عموم قرار گرفت، هوش از سر همه خواهد ربود. چون جنسِ شعر ناب است. واژگان مثلِ برق درخشش دارند و مانده گار در اذهان و طلبِ برای دوباره فرا می خواند اهالی ادب را به بازگشت به اثرِ منقوش کلکِ زیبا نگار، برای خوانش و لذت بردن.

این سخن حقیر تنها به دلیل این است که در اعماقِ احوالِ شما بانو عادلی گرانسنگ، می بینم در خِشت، آنچه که همه در آئینه طلب دارند.

شما بانو: ابزار بسیار مهمی چون دانش؛ طبع روان، حوصله و یکی از کلیدی ترین ابزار شعر یعنی الهام گرفتن از اطلاعات درون و پیرامونِ خویش، در اختیار دارید.

تعارف ندارم. شما با جَهد و کوشش توانِ ربودنِ گوی از شعرای بزرگ بانو، در فرهنگ و ادبیات را مانند گوهری در ذات خویش دارید و یکی از محاسن جنابِ شما این است که مغرور نخواهید شد.

بسیار ذهنم خسته است وگرنه بیشتر با شما بزرگوار سخن دارم که انشاءالله اگر عمری باشد به صفحهٔ اشعارتان می آیم.

برایتان از حی لایزال جلَّ جلاله خیر دنیا و عقبا را با تن پوشی از سلامتی، روح و روانِ آرام، نشاط و رزقِ طیب و طاهرِ وافر بهمراه عزَّت و سربلندی با قلمی مزین به نامِ نامی اهلبیتِ عصمت و طهارت صلواة الله علیهما اجمعین مسئلت دارم. آمین آمین

با کمال تقدیر و احترام🙏
التماس دعا بسیار..

با عرض سلام و ادب محضر سرکار خانم بانو عادلی گرانمایه و بزرگمِهر🌺
استاد عادلی گرامی
شما در توضیحات خود فرموده اید سبک را سنگین انتخاب کردم که جای تحسین دارد

در خصوص قافیه سخن نمی گویم لکن در مورد سبک به استحضار شریفتان می رسانم:

در گام های ابتدایی فرا گرفتن فنون شعر؛ ادبای بزرگ، سبک را گداختن، ذوب کردن نامیده اند.

زمانی که شاعر می خواهد سروده اش را بسراید ممکن است حتی قلم و کاغذ همراهش نباشد ولی با حسّ و حالی که دارد مطلعِ شعرش در ذهنش می ماند تا اینکه از ذهن، منقوش به تصویر "نگارش" خلقِ اثر گردد.

الحال سبک را گفتیم گداختن یا ذوب نمودن.
علت چیست؟
شعر هنگام سرایش نیازمند یک قالب است که شاعر زمانی که می داند چه می خواهد بگوید واژگان خود را مانند طلای در مثال با حرارتِ احساس ذوب می کند و درون قالب می ریزد.

زمانی که واژه های در مثال کلیَّتِ قالب را گرفتند آن را از قالب بیرون می آورد و مانند زرگری هنرمند او را جلا می بخشد که هر کجا در معرض عموم قرار گرفت، هوش از سر همه خواهد ربود. چون جنسِ شعر ناب است. واژگان مثلِ برق درخشش دارند و مانده گار در اذهان و طلبِ برای دوباره فرا می خواند اهالی ادب را به بازگشت به اثرِ منقوش کلکِ زیبا نگار، برای خوانش و لذت بردن.

این سخن حقیر تنها به دلیل این است که در اعماقِ احوالِ شما بانو عادلی گرانسنگ، می بینم در خِشت، آنچه که همه در آئینه طلب دارند.

شما بانو: ابزار بسیار مهمی چون دانش؛ طبع روان، حوصله و یکی از کلیدی ترین ابزار شعر یعنی الهام گرفتن از اطلاعات درون و پیرامونِ خویش، در اختیار دارید.

تعارف ندارم. شما با جَهد و کوشش توانِ ربودنِ گوی از شعرای بزرگ بانو، در فرهنگ و ادبیات را مانند گوهری در ذات خویش دارید و یکی از محاسن جنابِ شما این است که مغرور نخواهید شد.

بسیار ذهنم خسته است وگرنه بیشتر با شما بزرگوار سخن دارم که انشاءالله اگر عمری باشد به صفحهٔ اشعارتان می آیم.

برایتان از حی لایزال جلَّ جلاله خیر دنیا و عقبا را با تن پوشی از سلامتی، روح و روانِ آرام، نشاط و رزقِ طیب و طاهرِ وافر بهمراه عزَّت و سربلندی با قلمی مزین به نامِ نامی اهلبیتِ عصمت و طهارت صلواة الله علیهما اجمعین مسئلت دارم. آمین آمین

با کمال تقدیر و احترام🙏
التماس دعا بسیار..

درود بر شما بانو عادلی گرامی

ناب سرودید

زنده باشید به مهر

درود واحترام بانو عادلی عزیز وارجمند

قلمتان نویسا به لطف حق

درودتان باد نازنین بانو عادلی
نبض قلمتان به عشق جاری
بمانید به مهر وشعر

با سلام و عرض ادب هنرمند بزرگوار درود بیکران بر شما