کرد ایلامی

ببین آن کُردِ ایلامی  که خون کرده دل مارا 
 مرا برده چو دیوانه به رویای تماشارا
خیال عشق و سرمستی چه رازی در سرزلفت 
بیا  امشب صلیبم کن ازان زلف چلیپارا
بخال هندوانت من که بخشم دل و جانم
نه چو حافظ به یغما می دهد ملک بخارارا
شکسته کاسه ی صبرم  هجرو اندوه و پریشانی 
نمانده طاقتم بشکن قرار شام یلدارا
نگاهی کن به این عاشق  که افتاده  پریشان وار
چو مجنون در بیابان می کشد هجران لیلارا
بده بوسه نگارا  از لب لعل شکر ریزت 
که شیرین می کند گلبوسه ی نازت دو دنیارا
ببین داری بناز چشم های آبی  مستت 
به قربانت شوم تو می کنی قربانی مارا
بیا بردار دست از فتنه ی خونین چشمانت 
 برآشفته ز آشوبت دل بی تاب شیدارا