درد دارم ؛ ایزدا درمان کجا ؟
سینه پر خون است یارب جان کجا ؟
یکسره عالَم همه درد و خراب
نابسامانم ؛ تو گو سامان کجا ؟
مات و مبهوتم ز بیداد زمان
رفته دین از دست و گو ایمان کجا ؟
ظلم و بیداد است حاکم بر جهان
یار کو ؟ ارام کو ؟ جانان کجا ؟
ریشه ی نامردمی تزویر بود
اشک تمساحان کجا و دیده ی گریان کجا ؟
آنکه باشد در طواف پول و زرها قبله بود
صبح و شب در ذکر پول و سبحه ی رحمان کجا ؟
گوییا بر ظلم و بیداد جهان پایان نبود
داد کو ؟ فریاد رس دامان کجا ؟
جمله ی نامردمان در فکر رندی و دغل
غربت و تنهاییم کُشته ؛ تو گو یاران کجا ؟
جمله مجهولات ما را کرده مات
بیدلی در دشت بی آبم ؛ تو گو باران کجا ؟
عدل و دادم چون هوا باشد نیاز
گرگها خورده رمه ؛ چوپان کجا ؟
خشک و بی برگم به سامان بلا
پور آن ریحانة الرحمان کجا ؟
گر نظر کردی به ما شادان دلم
غم کجا ؛ نالان کجا ؛ یامان کجا
............................................................................
7 / 3 / 92