پل

من همه پل‌های پشت سر دگر ویران کنم

خانه از کفتار خالی ، بیشه ی شیران کنم


آسمانِ مست را هشیار  سازم ناگهان

ابرهای خفته را بیدار و پر باران کنم


فقر از بنیاد بر چینم به لطف آسمان

سفره ای پهن از طعامی در خور میران کنم


آنکه می‌خواهد دل ما را پر از اندوه و غم

آتش اندازم به جانش ، چشم او گریان کن



جان تمنا دارد از تن ، تا که تَرکِ سر کند


سر فدای خاک پاک کشورم ایران کنم



مریم رحمتی پویا"تمنا "