...از ما تا ماه...

با سلام و عرض ادب

غزل ( از ماه تا ماه ) از استاد علی نظری سرمازه، در دوازه بیت با قوافی ( رویا، شکوفا، در جا، را ، تولا، پیدا، بالا، حالا، زیبا، معما، یا، دریا، ما ) و ردیف ( تا ماه ) در وزن ( فعلاتن فعلاتن فعلن ) سروده شده است. از اختیارات این وزن آوردن (فاعلاتن) به جای (فعلاتن) در رکن اول مصرع و آوردن (فع لن) به جای (فَعَلُن) در رکن آخر است. لذا ایراد یا اشکالی در وزن و قافیه دیده نمی شود. از حیث صور خیال نیز شعر مرصع است و شاعر با بهره گیری از استعاره ی (ماه) و جاذبه ی رسیدن به ماه مخاطب را متاثر می سازد و احساسات وی را برمی انگیزاند. نکته ای که شاید بهتر است در این مجال بیان کنم ظرافت اندیشی و بدائت است که شاعران سبک هندی از تکرار ملال آور تشبیهات و استعارات سبک عراقی به ستوه آمده و قلم را در وادی تازه تر و شکوفاتر آزمودند. این اقدام ایشان انقلابی در قالب های کلاسیک شعر کهن پدید آورد که امروزه توجه به آن می تواند در اعتلای شعر و قلم شاعر مفید واقع شود. شعر هنری است که شاعر عرضه می دارد تا دردی از جامعه را بیان کند. بی توجهی به ظرفیت های زبانی از سمت شاعر هر آن ممکن است به بی توجهی اهالی شعر و دیده نشدن پیام شعر منجر شود. به همین اندازه کفایت می کنم و برای همه عزیزانم سلامتی و بهروزی را آرزو دارم.