پر پرواز

ای عزیز پاک و صادق
مثل آینه های عاشق
ای پر از شور و  شکوفه
عطر جاریه تو کوچه
شبنم گلبرگ تازه
حس شاد بی اجازه
نم نم بارون سرخوش
اشک شوق بی اراده
تو باید مثل یه برکه آخر جاده بمونی
مثل نیلوفر تو قلبت منو از خودت بدونی
تو باید پر زده باشی 
از سکوتم تا هیاهو
واسه این ساکت تنها
 پر پرواز صدا شی
من یه محتاج حقیرم
هم نشین بغض و مهتاب
آخرش یه روز همینجا
توی دست تو میمیرم
بزار باز بتابه آفتاب
از دریچه دو چشمات
گر بگیره تن خسته ام
یه شهاب باشم توی شبهات
اینور کوه غرورت
اونطرف تر از ستاره
یه نفر تنها تکیده
کی میای پیشم دوباره؟