همین است که هست

باز هم صحبت زندگی و ما یملک آن
یک نفر پرسید آن را از من
گفته بودم در جوابش من هم
که همین است که هست
او به من گفت که تشریح سازم
که همین هست که هست را بهتر
پس به او گفتم من
زندگی می دانی یعنی غم
خیلی خیلی غم
و همینطور چقد شادی ریز و کوچک
و اگر می پرسی که چرا هستند غم ها به توان
ولی اما هستند شادی ها ناپیدا
پاسخ این است و به تو می گویم
زندگی بهجت و شادی هایی است
که تو در اغلب اوقات زمانیکه تو از دست دادی شان می فهمی
و ندانی که بهای فهم شان چه دردی دارد آن هم آن موقع،
مثل از دست دادن
مثل از دست دادن مادر و همه شب هایی
که پس از خوردن شامش به سلامت تا صبح
همه در خواب خوش و آرامش می رفتیم
و یقین دان که همان بود خوشبختی محض
اسم زندگی را بهتر می توان نامید یک دلهره پوچ و عبث
که ذلیل گشتیم از فکرت و نشخواری آنها در ذهن
و نیفتادند رخ
یا بگویم که چه بودیم در تلاش مذبوحانه
و همینطور تقلا و تکاپو و تنش
که به چیزی برسیم
و به هنگام رسیدن یادمان رفت همان
یا که گفتیم همه اش بود همین
زندگی همه آنچه که هست
و همه  آن چه که نیست
در همین حال که هست
در همین حال که نیست
نامش هست
و همین هست که هست