جان سختان

جان سختان 

چونان شکنجه گاهی مخوف ودورافتاده 
انگارتن سبزولطیف بهار
می خوردمدام مهرداغ تابستان 
درکویر...

جاده ای تنها
کشیده وباریک وبلند
میان دانه های شنزار روان
زبالا آتش وپایین ضجه
وبادوحشی چونان شکنجه گری قهار
می زندتازیانه ای آتشین
برپیکرتپه های شنزاربی جان
بوته های خارشتر
سوخته درسرزمین فراموشی

ازدور
اتوبوس نارنجی وقدیمی ایران پیما
میان جاده پیداست
باتنگی نفس وسرفه هایش
کم کم به استراحتگاه  می‌رسد 
کافه ودکانهایی کوچک ورنگ ورورفته 
چهره هایی سبزه وتیره ودرهم
می آیندبه پیشوازمسافران
اینجادر دل کویر
هرقطره آب معجزه می کند
قابل خریدن نیست زارزشمندی 
رقص قطرات آب شناور هوا
زمیان حوض استراحتگاه دیدنیست
هوانزدیکای غروبه
اماآفتاب مردادماهی 
همچنان آتش افروزی می کند
قیافه های بی حال وکلافه زشدت گرما
هیچ عجیب وغریب نیست
گوشه ی دیوارکافه
پیرمردی آفتاب سوخته باسگش 
زیرسایه ای بی جان
به خواب رفته اند
کم کم صدای چندخنده کوتاه
چهره ی عبوس کویررا 
عوض می کند
گویاآب میوه وبستنی
فرونشانده آتش وعطش
 این زمین تفتان
سرزمینی گرچه خشک وگرم وسوزان اماآزاد
اینجاکویرزادگاه جان سختان 
زندگی جاریست
گرچه گرم وسوزان است

بهاالدین داودپور. بامداد