پوست اندازی

درود به بزرگواران و صاحب گرامی صفحه
چهارپاره‌ای به نام " پوست‌اندازی" از جناب سعادت‌نژاد

جناب سعادت‌نژاد از شاعران جوانی‌ست که با نیتی مشخص در مسیر شعر امروز در حال حرکت است. با خواندن اشعار ایشان متوجه می‌شویم که شاعر سعی فراوان دارد المان‌های شعر امروز را رعایت کند.
شعر امروز نه لزوما مدرن بلکه صرفا سعی دارد
۱ .  شخصیت و پوششی امروزی داشته باشد
۲ . در حد توان از واژه‌های کاملا زنده‌ی روز استفاده کند
۳ . توجه شعر امروز بیشتر به شخصیت و حالات راوی شعر است و کمتر به ادبیات کاملا عاشقانه یا کاملا تعلیمی یا کاملا عرفانی و ... می‌پردازد. در واقع شعر امروز بیشتر بازتاب دهنده‌ی حالات و روحیات و جهان‌بینی شاعر است تا اینکه روایت کننده‌ی مفهوم و مضمونی باشد که شاید شاعر خودش اندکی با آن غریبه است.
۴ . شعر امروز اگر نیاز داشته باشد از لغات غیر فارسی که از زبان‌های دیگر برای خود در فرهنگ ما جا باز کرده‌اند هم بهره می‌برد، مانند دیالوگ یا سکانس،شوک و ....
۵ . شعر امروز معمولا شاکی و دلگیر است که آن هم محصول اتمسفری‌ست که شاعر در آن نفس می‌کشد.

و ویژگیهای فراوان دیگری که می‌شود برای شعر امروز برشمرد.

منتها بنظر می‌رسد شعر امروزی بیشتر از دیگر گونه‌ها در خطر نابودی و انقراض و فراموشی باشد. مانند مد که بنا به شرایط همه‌گیر میشود و به همان سرعت نیز در خطر محو شدن قرار میگیرد. دلیل بیشتر بودن این خطر در مورد شعر امروز همان بهره بردن از حال و هوای روز است ، چون حال و هوا دائما در حال تغییر است و شرایط اقتصادی ،فرهنگی، سیاسی و اجتماعی از سالی به سال دیگر و از دهه‌ای و قرنی به دهه و قرن دیگر عوض می‌شود.
منتها بازخورد آثار امروزی در زمان حیات شاعر مسلما بیشتر خواهند بود !
اگر هدف شاعر زیست امروزی و شعر و بازخورد امروزی‌ست تکلیف روشن است ولی اگر شاعر نیم نگاهی به ماندگار شدن احتمالی آثارش دارد میتواند با تلفیق هوشمندانه‌ی امروز و مضامین امتحان پس‌داده‌ی پیشین امید بیشتری برای خود ایجاد کند.
شاعر در این شعر سرگذشت قهرمان داستان را با مجموعه‌ای از تشبیهات و تمثیل‌ها و استعاره‌های متفاوت پیش می‌برد که برخی زودتر ،برخی دیرتر کشف می‌شوند.
برخی نیز شاید دقیقا کشف نمی‌شوند.

شمع شانه‌ی چپ
شاید از دسته‌ی سوم باشد.
فرشته‌ی شانه‌ی چپ در باور و تعالیم اسلام " عتید" نامیده شده که شاید اشاره‌ی جناب سعادت‌نژاد به این فرشته باشد.

اسید معده و کلید زندگی
زود قابل کشف است و بیان میکند که راوی داستان مهیای مرگ است یا حتی به تعبیری خودکشی. منتها مصرع بعدی اندکی جای کار دارد چون اگر قرار باشد کلید زندگی بلعیده شود " مرگ" ، دیگر جوانی به کام غم کشیده نمیشود ، جوانی نابود می‌شود و دیگر وجود نخواهد داشت.

تنها دلیلی که شاعر به وضوح به آن اشاره می‌کند برای قطع حیات عمدی قهرمان داستان نبود عشق و خیال و احساس در زندگی اوست.

البته شاعر در پاره‌ی سوم حتی همین دلیل را به چالش می‌کشد و تلویحا می‌پذیرد که سیبل‌های عشق وجود دارند و اتفاقا بزرگ هم هستند و این جهان‌بینی قهرمان داستان است که دچار رخوت شده. یا در پاره‌ی پنجم از طرف دختر باز آنرا به چالش می‌کشد و بیان می‌کند که باور شخصی قهرمان داستان حاصل از شایعات است.

آنچه داستان را برای بنده جذاب می‌کند این است که این‌بار دختر داستان پیش‌قدم شده و به داد قهرمان ما می‌رسد !!
با اینکه داستان حال و هوای شرقی می‌گیرد منتها چه ایرادی دارد؟
به اندازه‌ی کافی سخت‌الوصول بودن عشق و معشوق را دیده‌ایم، بگذارید یکبار هم دختر قصه با پای خودش به ماجرا وارد شود!

در نهایت قهرمان داستان با حرکت دستی نه چندان زیبنده فرشته مرگ را بدرقه می‌کند که امیدوارم جناب سعادت‌نژاد بعد از شعر شخصا از ایشان عذرخواهی کرده باشند چون در نهایت گذر پوست به دباغ‌خانه خواهد افتاد!!

شعر در وزنی مشکل با تکرار ۳ بار مفاعلن و رکن آخر فَعَل که به فعول نیز تبدیل شده سروده شده که جای تبریک دارد .
و بدنه شعر در سلامت است.
در نهایت این شعر از آثار زیبا و قابل تعمل جناب سعادت‌نژاد است با حال و هوایی امروزی که همراهی مخاطب را بدنبال دارد.
برای ایشان آرزوی توفیق روزافزون دارم
🌺🙏

سلام و عرض ادب حضور یکایک نابیان ارجمند

با آرزوی سلامتی و عزّت روزافزون
برای مدیر عزیز سایت شعرناب و خواست قلبی ام بر بارش مغفرت الهی برای شادی روحِ تمامی سفرکردگان ازین دنیای فانی


سلام بر تا اطلاعِ ثانَوی شاعر

آدینه‌ روزِ همگی بخیر و سعادت


دیر آمدم ببخشید واقعاً العفو .

اما بداهه و درحالتی کلی تایپ می کنم وجداناً
که اغلاط املایی ام را هم در سریع نویسی های کم بضاعتم
خواهید بخشید ان شاء الله


الحق و الانصاف چارپاره ی ترکیبی زیبایی است هم
به جهت فرم و ساختار عروضی و هم از لحاظِ محتوایی
ظریف‌اندیش است و بیانی استادانه دارد مرحبا



شاید همگی واقفیدکه مُدرنیسم و به تَبَعِ آن شیوه‌ی

پُست‌مدرن ، اساساً با اکثرِ ایسم ها به گونه ای

چندصدایی‌محور در تلفیقِ گَه گاهِ رویکردهای مکاتبِ

اندیشه‌های متفاوت و اغلب‌‌ مُتباینِ جوامعِ گسترش‌یافته

یا درحالِ توسعه به مَثابه ‌ی هنرهای گوناگون و مختلف از

جمله معماری ، طراحی و نقاشی و گرافیک ، مجسّمه سازی ،

سینما و نمایشنامه و انیمیشن سازی ، داستان‌نویسی و رُمان

نگاری و بویژه یا الاَخَص شعر و متونِ منظوم و منثورِ

ادبی ، پُرطَمطراق‌ترین اصطلاحِ قرنِ اخیر را شامل

می گردد ( مدرنیسم و پست مُدرن ) .


به قول مولوی :

هان سخنِ تازه بگو تا که جهان تازه شود.


شعرِ زیبا وُ جامع‌بیان وَ تازه‌سخنِ آقای سعادت‌نژادِ ارجمند ،

به نظر می رسد که پارامترهای اصلیِ ادبیات پُست‌مدرنی را

داراست . مُدِلِ کارَش در این شعر بصورت نظریه ای انتقادی

و هنجارزُدایانه ، تَلفیقی از مکتبِ رئالیسم (واقع گرایانه ) و

ناتورالیسم (در پرداختن به جنبه های تلخ و پلشتِ حیات

بشری) با نگرشی دل‌پرداز به ادب غنایی است .

ذهنیّت شمولی یا همان امپرسیونیسمِ نهفته در سطورِ

جامعه شناسانه‌ی این دلگویه ی ترکیبی زیبای ایشان در

برخوردِ نازکیِ روحِ مضطربِ شاعرش با جولانِ هجوم وارِ

دردهای حاصل از معضلاتِ مختلفِ اجتماعی ِ ریشه دَوانده

در زندگانی های فقرآکنده‌‌ی پیرامونَش بااعتراضی بلندقامت

از کلکِ حقیقت‌نگارَش ، از مرارت‌هایی استخوان سوز و

مآثرسوی خبر می دهد.


هنرِ ایشان در این شعر این است که عشق و عواطف و

احساسات درونی را در لابه لای این همه پوچیِ سختی ِ

ویرانگی‌مُنجرِ محیط ، به چالشی فلسفه نگر می کشاند که

با بهره‌مندی از تکنیکِ فاصله‌گُذاری درنگاشتِ چون و چراییِ

تبعیضاتِ طبقاتیِ حاکم بر لحظاتِ عمرِ شاعر و دیگر خلایق

و انسان ها ، متنِ چارپاره اش ، جریانِ سیّالِ ذهنی هوشمند

را به طرزی پَسانوگرا در معناگُریزی و اسطوره زُدایی وَ خَط

زدن ِ هرگونه شعارمَسلَکی‌ها پیرامونِ آرمانی به اسمِ عشق

، به اپیزودهای روایَتی در شکستِ هنجارشکن پارودی‌اش ،

عمقی وسعت اندیش و درنگی بحث برانگیز می بخشد .


از شاخصه های بارزِ قلمِ فاخرِ ایشان، دراین دلگویه‌ی غم‌نهاد

اما به طریقه‌ی طنزمحوریِ مُضمَرجهات، نه دارا بودنِ

سَبکی‌خاص نه ، بلکه‌ یک وضعیتِ پُست‌مُدرنیِ خاص را در

این‌شعر اجرایی به جنبشِ عدمِ تعادل‌یابی درپوچ‌انگاری‌های

دست‌و‌‌پا زَننده و دَرگیر در باتلاقی به‌نامِ افسونِ‌ روزمرگی‌ها

ایمای روشن دارد . که زوایای پُر پیچ و خَمِ عصرِ کنونی را

آسیب‌شناسانه ، در حرکتی پویا ، به سمتِ باوَری روشن

شکفته در اعماقِ جانِ پُرتلاطمش ، از گُم شدنِ خدا در نگاهِ

شانه‌چَپی های این دنیای فانی ، تاکیدی کنایه‌ضمیر و

تعریضی ناله‌نفیر دارد.

باچاشنیِ مزاحی آتشین و حق‌پرداز که در سطورِ شعرِ ایشان

نقش بسته است هم این نوید را می دهد که :


همّت اگر سلسله جُنبان شود
مور تواند که سلیمان شود


و پوچیِ انگاره های جهانِ صنعتی و اقتصادگَلاویزِ کنونی ،

فقط و فقط با ادراکِ ماوَرای زمینیِ مُحال‌پندار و رسیدنِ

بشر به صداقتی عدالت‌محور و روراستیِ مردم باهمدیگر در

هر مقوله و تبادلی ، تبدیل به نهادی پایدار و بهینه‌ اثر

می شود که می توان از آن در وحدتِ رَویه ها حتی به

حقیقت عشق و نه صِرفاً اسباب و ضایعاتِ بیراهه‌های وادیِ

عشق‌گمانه‌ای‌ قابلیتِ‌پذیرشِ اَفهام داشت که‌یقیناً راهی ست

طولانی و درازپیما که گویا به قولِ شاعر در عنوان بندیِ

ضرب المثل مَدارَش بایست درطول مدّت مَدید مارها خورد

و سنگ‌رُو اَفعی شد و پوست ها انداخت تا بلکه شاید به

صرفِ عمر و انرژی و دارایی های مادی و معنوی ، به درک و

تجربه ای بدرد خور یا شاید هم بدرد نخور در جهانی چنین

سرعت‌گَردان و up date ارکان ازین ظلمتکده ی فانی

رسید که حوصله ای همّت اثر دَوامی می خواهد همگانی .



و به قول سنایی غزنوی :


سالها باید که تا یک سنگِ اصلی ز آفتاب
لعل گردد در بَدَخشان یا عقیق اندر یَمَن



در پناه یگانه خدای هستی بخش
سرافراز و شاد بمانید و پیروز

بااحترام ۲۳ تیرماه ۱۴۰۲ ه . ش