آخر بازی

به نام دوست که هرچه دارم از اوست

 

هرگز کمی اجازه ندادی بخوانمت
یک بیت، یک غزل ، دو سه تا خط منحنی
این یادگارِ زمینی بدونِ توست
ای رفته ی همیشه گریزان که در منی
***
تنها گواهِ آخرِ بازی خدای ماست
تو خوبِ بی خبر زِ دلِ مضطرم ، هنوز
در لابه لای شعرهای پر از التهاب من
خلوت گزیده ای چو شبی بی امیدِ روز
***
راضی به رفتنِ غمِ تو هیچکس نبود
نه من ،نه من، نه دوباره نه من، نه من
رفتی و قلب من اینجا به گِل نشَست
نزدیکتر زِ هر نفسم  ای تمام تن
***
دردی کشیده ای به قدِ خَم کشیده ام 
بی بودنت زبان قلم درد می کند
با زخم های دستِ تو و خنجرِ زبان
پاکی باور و بدنم درد می کند

 

چهارپاره ای خسته تقدیم نگاهتان

 

**

با این نفس زدن بدنم درد می کند

با هر تپش تمام تنم درد می کند

حسن لطفی

این روزها تمام تنم درد میکند

زخم سکوت در دهنم درد میکند

حبیب فرقانی 

و...