پدر

در تمام این سال ها
بارها و بارها
چشمهایت
برای تنهائیت
روضه خواندند
و ابرهای دوره گرد
میان دره های عمیق پیشانیت
 اشک ریختند
و تو
با تارهای مویت
آهنگ زندگی را نواختی
با قلمو های پینه بسته
رنج ها را نقاشی کردی
حالا
صدایت
 طعم خوش سیب گلاب دارد
لبخندت 
بوی عطر نان تازه می دهد
ونگاهت 
نگاهت
صدای نم نم باران
میان کوچه باغ های شیراز
را دارد
و من 
به قامت خمیده چشمانت
به رقص لرزان انگشتانت
سجده می کنم